Znamy już jurorów, którzy zdecydują o nagrodach w trzech konkursach filmowych podczas tegorocznego Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni: Konkursie Głównym, Konkursie Inne Spojrzenie i Konkursie Filmów Krótkometrażowych.

Jury Konkursu Głównego 42. FPFF: Jerzy Antczak (Przewodniczący Jury), Robert Bolesto, Agnieszka Grochowska, Andrzej Jakimowski, Włodek Pawlik, Paweł Pawlikowski, Witold Stok, Beata Walentowska, Anna Wunderlich.

Jury Konkursu Inne Spojrzenie 42. FPFF: Bogdan Dziworski, Lech Majewski (Przewodniczący Jury), Agnieszka Smoczyńska.

Jury Konkursu Filmów Krótkometrażowych 42. FPFF: Kuba Czekaj, Joanna Krauze (Przewodnicząca Jury), Carla Simón

Biogramy

Jury Konkursu Głównego

Jerzy Antczak, Przewodniczący Jury
Aktor, reżyser, scenarzysta, producent, pedagog. Urodził się w 1929 roku we Włodzimierzu Wołyńskim. Ukończył Wydział Aktorski PWSA w Łodzi. Był dyrektorem Teatru „7.15“, pracował jako aktor i reżyser w Teatrze Nowym w Łodzi. Jego przeznaczeniem okazał się jednak Teatr Telewizji – zrealizował około 130 spektakli telewizyjnych, stając się jednym z najbardziej zasłużonych i nagradzanych twórców tego gatunku, m.in. „Kordiana” (1963, Złoty Ekran za reżyserię), „Mistrza” (1964) czy „Epilog norymberski” (1969). Pięciokrotnie zdobył Nagrodę Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji. W 1964 roku został nagrodzony Nagrodą Państwową I stopnia za całokształt pracy w Teatrze Telewizji.

Reżyserował filmy (czasami filmowe wersje spektakli), które doceniano na festiwalach w Polsce i za granicą. „Mistrz” (1966) zdobył nagrodę Prix Italia na Międzynarodowym Festiwalu Twórczości Radiowej i Telewizyjnej Prix Italia 1969 w Palermo, „Epilog norymberski” (1970) otrzymał dwie nagrody na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Telewizyjnych Złota Praga 1971. „Wystrzał” (1965) nagrodzono Brązowym Ramzesem na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Telewizyjnych 1966 w Kairze.

Wielkim sukcesem okazały się jego „Noce i dnie” (1975, scenariusz i reżyseria), ekranizacja powieści Marii Dąbrowskiej pod tym samym tytułem. Było to jedno z największych ówczesnych przedsięwzięć polskiej kinematografii – wzięło w nim udział kilkuset aktorów i tysiące statystów. Film otrzymał wiele nagród, m.in. Złote Lwy Gdańskie na FPFF 1975 w Gdańsku oraz Srebrnego Niedźwiedzia za rolę Jadwigi Barańskiej i Nagrodę Unicritic na MFF w Berlinie 1976. Był także nominowany do Oscara w kategorii film obcojęzyczny. American Cinematheque uznała go – obok takich dzieł jak „Ben Hur” czy „Odyseja kosmiczna 2001” – za jeden z dziesięciu najlepszych filmów świata zrealizowanych na taśmie 70 mm.

W 1980 roku wraz z żoną Jadwigą Barańską wyemigrował do USA. Na początku lat 90. przyjechał do Polski. W tym okresie wyreżyserował m.in. „Damę kameliową” (1994) i „Chopina. Pragnienie miłości” (2002), nominowanego do kilku Orłów (zdobył go w kategorii najlepsza główna rola kobieca) i nagrodzonego (najlepszy melodramat, najlepsze zdjęcia) na WorldFest Independent Film Festival 2003 w Houston.

Jest laureatem plebiscytów publiczności, wielokrotnie uhonorowanym odznaczeniami państwowymi, m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1976) i Złotym Medalem Gloria Artis (2008). W 2013 roku w na Festiwalu w Gdyni otrzymał Nagrodę Specjalną Platynowe Lwy za całokształt twórczości. Jest członkiem SFP i Amerykańskiej Akademii Filmowej. W latach 1985–2010 wykładał (z tytułem profesora zwyczajnego) w Szkole Filmowej UCLA w Los Angeles, której jest współzałożycielem.

Robert Bolesto
Scenarzysta filmowy. Urodził się w 1977 roku w Kętrzynie. W 2001 roku zadebiutował w „Rzeczpospolitej” (dodatek „Plus-Minus”) opowiadaniem „Gorący dzień”. W 2002 roku ukończył dwuletnie warsztaty pisarskie w Collegium Civitas w Warszawie. W latach 2003–2006 współpracował z Laboratorium Dramatu. Na scenie zadebiutował w 2005 roku dramatem „147 dni” w reżyserii Krzysztofa Rekowskiego w Teatrze Powszechnym im. Zygmunta Hübnera w Warszawie, gdzie był kierownikiem literackim w sezonie 2006/2007. Autor m.in. dramatów: „O matko i córko!”, „Zabić Bonda”, „Lovecraft”, „Ayrton Senna da Silva”. Publikował opowiadania w miesięczniku „Lampa” i teksty w „Machinie” oraz na stronie Dwutygodnik.com.

Współscenarzysta filmu fabularnego „Hardkor Disko” (2014) w reżyserii Krzysztofa Skoniecznego. Scenarzysta filmów: „Córki Dancingu” (2015) w reżyserii Agnieszki Smoczyńskiej, „Ostatnia rodzina” (2016) w reżyserii Jana P. Matuszyńskiego (Orzeł 2017 w kategorii najlepszy scenariusz) i „Serce miłości” (2017) w reżyserii Łukasza Rondudy.

Agnieszka Grochowska
Aktorka filmowa, telewizyjna i teatralna. Urodziła się w 1979 roku w Warszawie. W 2002 roku ukończyła studia na Wydziale Aktorskim Akademii Teatralnej w Warszawie. Na małym ekranie zadebiutowała w spektaklu telewizyjnym „Beatryks Cenci” w reżyserii Jana Englerta, a na dużym ekranie w filmie „AlaRm” Dariusza Gajewskiego. Na deskach Teatru Studio zagrała m.in. w takich przedstawieniach, jak „Mewa” u boku Krystyny Jandy czy „Amadeusz”, gdzie partnerowała Zbigniewowi Zapasiewiczowi.

W 2003 roku zagrała w głośnym obrazie „Warszawa” Dariusza Gajewskiego, zrealizowanym w cyklu Pokolenie 2000. Od tego czasu wystąpiła w takich filmach jak: „Pręgi” w reżyserii Magdaleny Piekorz, „Tylko mnie kochaj” w reżyserii Ryszarda Zaorskiego, „Wszyscy jesteśmy Chrystusami” w reżyserii Marka Koterskiego, „Hania” w reżyserii Janusza Kamińskiego, „Wenecja” w reżyserii Jana Jakuba Kolskiego, „W ciemności” w reżyserii Agnieszki Holland, „Obce niebo” w reżyserii Dariusza Gajewskiego i „Wałęsa. Człowiek z nadziei” w reżyserii Andrzeja Wajdy.

Trzykrotnie odbierała Złote Lwy na Festiwalu w Gdyni: za drugoplanową rolę w filmie „Trzy minuty. 21:37” (2010) w reż. Macieja Ślesickiego i za pierwszoplanowe role w filmach: „W ciemności” (2012) oraz „Obce niebo” (2015). W 2013 roku uhonorowana Orłem za najlepszą główną rolę kobiecą w filmie „Bez wstydu” w reżyserii Filipa Marczewskiego. W 2014 roku odebrała Nagrodę Kapituły im. Zbyszka Cybulskiego, Złoty Krzyż Zasługi i Brązowy Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis.

W 2007 roku otrzymała Nagrodę Shooting Stars dla najbardziej obiecującej aktorki przyznawaną na MFF w Berlinie. Zrealizowała kilka filmów zagranicznych, m.in: „Upperdog” (Nagroda Amanda dla najlepszej aktorki 2010), „Beyond the Steppes” (Nagroda dla najlepszej aktorki na Festiwalu w Ostendzie 2011), „Child44” (2015), gdzie zagrała u boku Toma Hardy’ego i „The Hope Rooms” (2016). Obecnie zakończyła zdjęcia do debiutu reżyserskiego Maxa Minghelli „Teen Spirit”, w którym partneruje Elle Fanning.

Andrzej Jakimowski
Reżyser, scenarzysta, producent. Urodził się w 1963 roku w Warszawie. Ukończył filozofię na Uniwersytecie Warszawskim i reżyserię na WRiTV Uniwersytetu Śląskiego. W latach 90. tworzył filmy dokumentalne. Jego debiut fabularny „Zmruż oczy” (2003) otrzymał nagrody na festiwalach w Mannheim, San Francisco, Soczi, Gdyni oraz cztery Polskie Nagrody Filmowe.

Jego drugi film fabularny „Sztuczki” (2007) otrzymał ponad 30 nagród na międzynarodowych festiwalach, m.in. w Wenecji, dla najlepszego filmu w sekcji Giornate Degli Autori oraz Europa Cinemas Label dla najlepszego filmu europejskiego, a także Złote Lwy w Gdyni oraz Polską Nagrodę Filmową za Najlepszą Reżyserię. W 2009 roku był polskim kandydatem do Oskara. Kolejny film fabularny, „Imagine” (2012), miał premierę na festiwalu w Toronto. Film otrzymał Nagrodę dla Najlepszego Reżysera i Nagrodę Publiczności na 28. Warszawskim Festiwalu Filmowym.

Włodek Pawlik
Pianista i kompozytor. Urodził się w 1958 roku w Kielcach. Jest absolwentem klasy fortepianu prof. Barbary Hesse-Bukowskiej w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Ukończył też studia na Wydziale Jazzowym Hochschule für Musik w Hamburgu. W 2007 roku uzyskał doktorat na Uniwersytecie Muzycznym im. Fryderyka Chopina, gdzie aktualnie prowadzi wykłady z improwizacji.

Jest laureatem nagrody Grammy 2014 za płytę „Night in Calisia”. To pierwsza i jedyna w historii nagroda Grammy dla polskiego jazzu. W swoim dorobku ma trzydzieści autorskich płyt, wiele dzieł muzyki filmowej – np. do „Wron” i „Pora umierać” w reżyserii Doroty Kędzierzawskiej, „Rewersu” w rezyserii Borysa Lankosza (Złote Lwy za najlepszą muzykę na FPFF 2009 w Gdyni, Orzeł 2010 za najlepszą muzykę) czy do „Wichrów Kołymy” w reżyserii Marleen Gorris – teatralnej, kompozycji orkiestrowych, muzyka do baletu, opera, kantata, dwa koncerty fortepianowe, utwory wokalne.

Wśród jego dokonań artystycznych są też m.in. „Misterium Stabat Mater” na fortepian jazzowy i chór gregoriański, wydane dwukrotnie w roku 2000 i 2005, oraz jazzowy projekt „Włodek Pawlik Trio Anhelli”, uhonorowany nagrodą TVP Kultura w roku 2006 w kategorii – Muzyczne Wydarzenie Roku (rock, jazz). W roku 2008 artysta skomponował i nagrał z Randy Breckerem, sześciokrotnym zdobywcą Grammy Award, suitę jazzową „Tykocin”, która przez recenzentów muzycznych „Rzeczypospolitej” i „Gazety Wyborczej” uznana została w Polsce jazzową płytą roku. Nakładem wydawnictwa Summit Records ukazała się jej światowa reedycja pod tytułem „Nostalgic Journey”. Pawlik został uhonorowany za muzykę z tej płyty m.in. tytułem jazzowego kompozytora roku 2009 w ankiecie Jazz Station z Los Angeles. W tym samym roku ukazał się podwójny solowy album pianisty „Grand Piano”, na którym zarejestrowano solowe improwizacje artysty.

W roku 2011 ukazała się płyta „Struny na Ziemi” z muzyką do wierszy Jarosława Iwaszkiewicza w wykonaniu Lory Szafran i Marka Bałaty, z recytacjami Roberta Więckiewicza, uznana Jazzową Płytą Roku 2011 w rankingu „Rzeczpospolitej”. W roku 2013 ukazała się płyta z muzyką do poezji Józefa Czechowicza „Wieczorem”. W roku 2014 Pawlik skomponował na zamówienie Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego suitę „Wolność” na chór, orkiestrę i trio jazzowe, którą wykonano 4 czerwca 2014 roku na Placu Zamkowym w Warszawie z okazji Święta Wolności w obecności wielu głów państw, w tym Prezydenta USA Baracka Obamy.

W roku 2015 ukazał się bestsellerowy album CD i DVD „Włodek Pawlik Trio-America”, którego premiera miała miejsce w maju 2015 roku w Filharmonii Narodowej. Na początku roku 2016 ukazała się płyta „Zagajewski/Pawlik-Mów spokojniej” do poezji Adama Zagajewskiego, a następnie również płyta z utworami orkiestrowymi, m.in. z drugim koncertem fortepianowym, pt. „4 Works 4 Orchestra”.

Otrzymał m.in. Grand Prix na Międzynarodowym Konkursie Jazzowym w Dunkierce w 1984 roku oraz II nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Kompozycji Jazzowych w Monaco. Wśród wielu nagród i odznaczeń artysty są Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Koryfeusz Muzyki Polskiej w kategorii Osobowość Roku 2014, Fryderyk 2014 w kategorii Jazzowy Muzyk Roku, nagrody Grand Prix Stowarzyszenia Jazzowego Melomani (2013, 2014) i nagroda, podwójna platyna, dla płyty „Night in Calisia”.

Paweł Pawlikowski
Reżyser filmowy. Urodził się w 1957 roku w Warszawie. W wieku czternastu lat wyjechał z matką do Wielkiej Brytanii. Studiował filozofię oraz filologię francuską i niemiecką. W Oksfordzie napisał doktorat o twórczości austriackiego poety Georga Trakla, jednego z pierwszych ekspresjonistów. Wiele lat realizował filmy dokumentalne dla BBC, m.in. „From Moscow to Pietushki” (1990, „Z Moskwy do Pietuszek z Wieniediktem Jerofiejewem”), które wygrało Emmy International I Prix Italia, „Dostoevsky’s Travels” (1991) – Nagroda Europejskiej Akademii Filmowej w 1992, „Serbian Epics” (1992), „Tripping with Zhirinovsky” (1995) – Grierson Award za najlepszy brytyjski dokument roku w 1995.

Reżyser i współscenarzysta „The Stringer” (1998) pokazywanego w jednej z sekcji w Cannes (1998) i na festiwalu w Montrealu. Realizator docu-dramy „Twockers” (1998) pokazywanej na festiwalach w Shefield i Londynie. Jego następny film, „Last Resort” (2000, „Ostatnie wyjście”), do którego napisał również scenariusz, pokazywano na festiwalu w Wenecji, a Pawlikowski otrzymał nagrodę Brytyjskiej Akademii Filmowej BAFTA dla najbardziej obiecującego debiutanta w brytyjskim kinie, Grand Prix na festiwalu w Edynburgu oraz najwyższe nagrody na festiwalach w Gijon (Hiszpania), Motovun (Chorwacja) i Salonikach (Grecja).

Zasłynął „Latem miłości” (2004). Film obsypano nagrodami: wygrał m.in. MFF w Edynburgu (2004), otrzymał nagrodę BAFTA dla najlepszego filmu brytyjskiego (2005), główne nagrody na Festiwalu Filmowym w Cabourg (Francja, 2005) i na Festiwalu Filmowym w Oslo (2005), zdobył także Orła – Polską Nagrodę Filmową w kategorii: najlepszy film europejski (2006).

W 2013 roku podczas Festiwalu w Gdyni otrzymał Złote Lwy za film „Ida”. Pawlikowski został później nagrodzony podczas ceremonii wręczenia Orłów za najlepszy film i najlepszą reżyserię. W 2015 roku Ida otrzymała Nagrodę BAFTA za najlepszy film nieanglojęzyczny. Dodatkowo film zdobył pięć nagród Akademii Europejskiej oraz Nagrodę Goya za najlepszy film obcojęzyczny, przyznawaną przez Hiszpańską Akademię Sztuki Filmowej, oraz Oscara w tej samej kategorii. To pierwszy polski film z Oscarem w tej kategorii.

Paweł Pawlikowski właśnie ukończył zdjęcia do swojego nowego filmu pt. „Zimna wojna”, którego premiera planowana jest na 2018 rok.

Witold Stok
Operator filmowy. Urodził się w 1946 roku we Włoszech. Absolwent Wydziału Operatorskiego PWSTiF w Łodzi. Autor zdjęć do wielu dokumentów Krzysztofa Kieślowskiego i jego wczesnej fabuły „Personel”. Przy dokumentach najczęściej pracował z Andrzejem Titkowem i Marcelem Łozińskim; przy fabułach – z Markiem Piwowskim („Przepraszam, czy tu biją?”), Tomaszem Zygadło („Rebus”) i Edwardem Żebrowskim („W biały dzień”). Za ten ostatni otrzymał w 1981 roku nagrodę na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych. W latach 70. reżyserował dokumenty w WFD.

Na początku lat 80. wyemigrował do Wielkiej Brytanii, gdzie kontynuuje karierę. Od 1982 roku mieszka w Londynie. Ma na koncie zdjęcia do wielu filmów fabularnych, m.in. „Close My Eyes” i „Century” w reżyserii Stephena Poliakoffa, „Two Deaths” w reżyserii Nicolasa Roega, „Stringer” w reżyserii Pawła Pawlikowskiego, „Among Giants” w reżyserii Sama Millera, „The Match” w reżyserii Michaela Daviesa, „Gladiatress” Briana Granta.

Wykładowca na Arts University Bournemouth, Goldsmiths College University of London oraz w Szkole Wajdy. Członek British Society of Cinematographers. Ostatnie filmy, do których robił zdjęcia, to „Galerianki” (2009) w reżyserii Katarzyny Rosłaniec, „Śluby panieńskie” (2010) w reżyserii Filipa Bajona oraz „Lincz” (2010) i „Žyvie Biełaruś” (2012) w reżyserii Krzysztofa Łukaszewicza.

Beata Walentowska
Montażystka filmowa. Urodziła się w 1980 roku w Warszawie. W 2014 roku ukończyła montaż filmowy na Wydziale Reżyserii Filmowej i Telewizyjnej PWSFTviT w Łodzi. Montażystka filmów m.in. Anki i Wilhelma Sasnalów, Piotra Dumały i Adama Sikory. Nominowana do Polskiej Nagrody Filmowej (Orzeł) w kategorii najlepszy montaż w 2011 roku za „Las” w reżyserii Piotra Dumały i w 2017 roku za „Zjednoczone Stany Miłości” w reżyserii Tomasza Wasilewskiego. Za ten ostatni film otrzymała nagrodę indywidualną na Festiwalu w Gdyni w 2016 roku.

Anna Wunderlich
Scenografka, dekoratorka wnętrz, ilustratorka. Ukończyła Wydział Grafiki na ASP w Warszawie (dyplom w pracowni projektowania książki prof. Janusza Stannego w 1979 roku). Od 1980 roku zajmuje się scenografią filmową, telewizyjną i teatralną. Ma na koncie scenografie do wielu filmów fabularnych, seriali, spektakli telewizyjnych, teatralnych i operowych. Współpracowała zarówno z uznanymi reżyserami, jak i z debiutantami – twórcami młodego pokolenia.

Nagrodzona za scenografię do filmów „Poznań 56” i „Przedwiośnie” w reżyserii Filipa Bajona (FPFF w Gdyni 1996 i 2001), „Kroniki domowe” w reżyserii Leszka Wosiewicza (FPFF w Gdyni 1997). Nominowana do Orła za „Przedwiośnie” (2002) i „Śluby panieńskie” (2011), laureatka Orła za filmy „Komornik” w reżyserii Feliksa Falka (2006) i „Papusza” w reżyserii Joanny Kos-Krauze i Krzysztofa Krauzego (2014). Za „Papuszę” nagrodzona również na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Historycznych w Waterloo 2014. Laureatka nagród za scenografię do spektakli teatru telewizji na festiwalu Dwa Teatry w Sopocie za „Pasożyta” (2004), „Skazę” (2006) i „Moralność pani Dulskiej” (2013) w reżyserii Marcina Wrony, „Najweselszego człowieka” w reżyserii Łukasza Wylężałka (2012). Spektakl „Ich czworo” w reżyserii Marcina Wrony (2016) wygrał Grand Prix tego festiwalu, a jej scenografia otrzymała tu wyróżnienie. Członkini PAF i Europejskiej Akademii Filmowej.

Jury Konkursu Inne Spojrzenie

Bogdan Dziworski
Reżyser, operator fotograf. Urodził się w 1941 roku w Łodzi. Ukończył Wydział Operatorski PWSFTViT w Łodzi. Przez wiele lat związany z łódzką Wytwórnią Filmów Oświatowych, gdzie stworzył wiele znakomitych filmów dokumentalnych, m.in. Krzyż i topór (1972), Pięciobój nowoczesny (1975), Hokej (1976) Olimpiada (1978), Dwubój klasyczny (1978), Sceny narciarskie z Franzem Klammerem (1980), Fechtmistrz (1980), Kilka opowieści o człowieku (1983), Szapito (1985). Równocześnie odnosił sukcesy jako autor zdjęć do filmów fabularnych, m.in. Na wylot i Wieczne pretensje w reż. Grzegorza Królikiewicza. Jego dzieła uzyskały po kilkanaście nagród i wyróżnień na najbardziej liczących się festiwalach w Europie. Od 2000 roku ma tytuł profesora sztuki filmowej. Laureat złotego medalu Gloria Artis. W 2014 roku otrzymał nagrodę Smok Smoków na 54. Krakowskim Festiwalu Filmowym za całokształt twórczości. Jest autorem ok. 40 filmów krótkometrażowych, średniometrażowych i fabularnych oraz wystaw i albumów fotograficznych. Obecnie kończy prace nad filmem Andrew Warhola. Moja Fabryka, w którym mierzy się z postacią Andy Warhola.

Lech Majewski, Przewodniczący Jury
Malarz, poeta, prozaik, reżyser. Urodził się w 1953 roku w Katowicach. Od 1981 roku pracuje przede wszystkim za granicą. Studiował malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych. Absolwent Wydziału Reżyserii PWSFTViT w Łodzi. Jego filmy – między innymi „Rycerz” (1980), „Wojaczek” (1999), „Angelus” (2001), „Ogród rozkoszy ziemskich” (2004), „Młyn i Krzyż” (2010) oraz „Onirica” (2015) – prezentowane były na festiwalach filmowych m. in. w Cannes, Wenecji, Berlinie, Toronto, Rzymie, Nowym Jorku, Rio de Janeiro, Londynie, Barcelonie, Jeruzalem i Montrealu, zdobywając wiele nagród.

Jego wideoarty, fotografie i rzeźby prezentują muzea i galerie na całym świecie. W 2006 roku nowojorskie Museum of Modern Art uhonorowało jego twórczość organizacją indywidualnej retrospektywy, a rok później instalacja pt. „KrewPoety” stała się częścią 52. Biennale w Wenecji. Kolejny cykl wideoartów, „Bruegel Suite”, był wystawiany w Luwrze, Tel Aviv Museum of Art, National Gallery w Londynie, Prado w Madrycie, w Muzeum Narodowym w Krakowie oraz na 54. weneckim Biennale. Najnowszy cykl, „Supermarket Dante”, był częścią światowej prezentacji sztuki współczesnej w Fundicao Progresso w Rio de Janeiro.

Wykładał na wielu uniwersytetach i uczelniach świata, od Canterbury University w Nowej Zelandii, poprzez Harvard i Berkeley w USA, po Uniwersytet w Pizie i Akademię Sztuk Pięknych w Rzymie. Jest autorem powieści: „Kasztanaja” (1981), „Szczury Manhattanu” (1993), „Pielgrzymka do grobu Brigitte Bardot Cudownej” (1996), „Metafizyka” (2002), „Hipnotyzer” (2003), „Manhattan Babilon” (2015). W dorobku literackim ma tomiki poetyckie – „Baśnie z tysiąca nocy i jednego miasta” (1977), „Poszukiwanie raju” (1978), „Mieszkanie” (1981), „Muzeum mojej nędzy” (1997), „Święty Sebastian” (1998) – oraz eseje: „Asa Nisi Masa – Magia w 8 i 1/2 Felliniego” (1994), „Oficjalne Centrum Świata” (1998).

Agnieszka Smoczyńska
Reżyserka filmowa. Urodziła się w 1978 roku we Wrocławiu. Absolwentka reżyserii na Wydziale Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, Szkoły Wajdy oraz wydziału kulturoznawstwa na Uniwersytecie Wrocławskim. Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za wybitne osiągnięcia artystyczne. Laureatka programu „Mój talent dla Polski”, zdobywczyni Złotego Pióra, przyznawanego przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Jej krótkometrażowe filmy fabularne „Kapelusz”, „3 love” i „Aria Diva” zdobyły kilkadziesiąt nagród na festiwalach filmowych w Polsce i za granicą

W 2015 roku zadebiutowała w pełnym metrażu „Córkami Dancingu”, w których eksperymentuje z gatunkami musicalu i filmu grozy. Nagrodzona za najlepszy debiut na FPFF w Gdyni 2015, została także okrzyknięta „odkryciem roku” Polskich Nagród Filmowych Orły. Film przyniósł jej kilkadziesiąt nagród na świecie, m. in. w Fantasporto, Sofii, Montrealu i Wilnie oraz na Festiwalu Filmowym Sundance, gdzie otrzymał Nagrodę Specjalną za „unikalną wizję i design”.

W 2016 roku na zaproszenie Festiwalu Filmowego w Sydney, Variety i European Film Promotion wzięła udział w programie „European Cinema: Ten Women Filmmakers to Watch”. Uhonorowana Global Filmmaking Award na Festiwalu Filmowym w Sundance 2017.

Jury Konkursu Filmów Krótkometrażowych

Kuba Czekaj
Reżyser filmowy i scenarzysta. Urodził się w 1984 roku we Wrocławiu. Ukończył reżyserię na WRiTV UŚ w Katowicach w 2010 roku. Napisał scenariusze i wyreżyserował wielokrotnie nagradzane filmy krótkometrażowe: „Ciemnego pokoju nie trzeba się bać” oraz „Twist & Blood”. Jego debiut fabularny, „Baby Bump”, został nagrodzony na MFF w Wenecji 2015. Ponadto zdobył wiele innych nagród i wyróżnień w Polsce i na świecie (m. in. OutFest w Los Angeles).

Kolejny film reżysera, „Królewicz Olch”, wyróżniono nagrodą Jury Młodzieżowego podczas Festiwalu w Gdyni 2016. Amerykańska premiera filmu odbyła się podczas Festiwalu Slamdance w Park City, a europejska podczas Festiwalu Filmowego w Berlinie. Podczas MFF 2017 scenariusz jego następnego filmu, „Sorry Polsko”, uhonorowano Baumi Script Development Award – nagrodą upamiętniającą producenta Karla Baumgartnera. Ten sam scenariusz na MFF w Cannes w 2017 roku otrzymał nagrodę ScripTeast im. Krzysztofa Kieślowskiego za najlepszy scenariusz z Europy Środkowo-Wschodniej.

Joanna Krauze, Przewodnicząca Jury
Konsultantka scenariuszowy i pedagog. Absolwentka Uniwersytetu Jagiellońskiego. W latach 1980-2008 była wykładowcą na Wydziale Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Od 2004 roku jest wykładowcą w Szkole Andrzeja Wajdy. Pracowała w pionie reżyserskim filmów Krzysztofa Zanussiego, Edwarda Żebrowskiego, Krzysztofa Kieślowskiego, Antoniego Krauze i innych. Była specjalistą ds. literackich w Ośrodku TVP w Krakowie i w Studiu Filmowym Dom. W latach 1999-2001 wykładowca Ośrodka Szkolenia i Analiz Programowych Akademii Telewizyjnej TVP SA. Stale współpracuje z polską edycją Konkursu Scenariuszowego Hartley-Merrill (później SCRIPT PRO), uczestnicząc w komisjach kwalifikacyjnych, obradach jury i konsultacjach.

Carla Simón
Reżyserka filmowa. Urodziła się w 1986 roku w Barcelonie. Ukończyła Uniwersytet Autonomiczny w Barcelonie na kierunku komunikacja audiowizualna, studiując przez rok na Uniwersytecie Kalifornijskim. W 2011 roku otrzymała prestiżowe stypendium Fundacji la Caixa i przeprowadziła się do Wielkiej Brytanii, by rozpocząć studia na London Film School. Tam wyreżyserowała filmy krótkometrażowe: „Born Positive”, „Szminka” i „Las Pequeñas Cosas”, z których każdy zakwalifikował się do udziału w kilku międzynarodowych festiwalach filmowych.

Film „Lato 1993″ jest jej debiutem pełnometrażowym. Miał on premierę podczas MFF w Berlinie 2017, gdzie otrzymał nagrody za najlepszy debiut oraz Nagrodę Międzynarodowego Jury Generacji Kplus. Zdobył także nagrodę Golden Biznaga podczas Hiszpańskiego Festiwalu Filmowego w Maladze 2017, nagrodę za najlepszy film podczas festiwalu w Odessie czy nagrodę za najlepszą reżyserię podczas BAFICI. Przygotowując się do drugiego filmu pełnometrażowego, Carla uczy młodych filmowców w ramach warsztatów „Cinema en Curs”.

Sponsorami głównymi 42. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych są PKO Bank Polski i PKN Orlen. Organizatorzy: Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Polski Instytut Sztuki Filmowej, Stowarzyszenie Filmowców Polskich, Marszałek Województwa Pomorskiego, Prezydent Miasta Gdyni. Współorganizatorzy: Telewizja Polska SA, HBO Polska, Instytut Adama Mickiewicza, Ministerstwo Rozwoju.

Festiwal rozpocznie się 18 września i potrwa do 23 września. Trwa sprzedaż biletów i karnetów na festiwalowe projekcje