Zaczyna się zupełnie niewinnie. Nagle brak ochoty i działania na cokolwiek, wszystko staje się bezsensowne, czarne, przygaszone. Pojawiają się się kłopoty ze snem, który, jeżeli już jest staje się płytki, a po przebudzeniu dalej jest się zmęczonym i nie widzi przyszłości. Obniża się samoocena człowieka dotkniętego depresją, czuje się niepotrzebny i bezwartościowy. Ma problemy z koncentracją uwagi, traci zainteresowania i umiejętność przeżywania przyjemności. W końcu pojawiają się myśli samobójcze…

Depresja – to czwarta najważniejsza choroba na świecie. Najczęściej ujawnia się między 15 a 30 rokiem życia, ale też inne grupy wiekowe są na nią narażone, szczególnie ciężko znoszą ją ludzie między 30 a 60 rokiem życia. Nieleczona prowadzi często do prób samobójczych i samobójstw. Około 15 na 100 osób chorujących na nią, popełnia samobójstwo, z kolei około 20 do 60 procent ma próby samobójcze. Jak pokazują statystki, co piąty Polak czuje się samotny i wykluczony z życia w społeczeństwie, a właśnie samotność i brak oparcia w innych często prowadzą do depresji.

Wydaje się, że jak się kocha, to miłość wszystko przezwycięży. Ale i to uczucie nie jest wystarczające jeżeli demony choroby wkradły się w życie ukochanej osoby. Można zadawać sobie pytania: Czy wystarczająco dużo zrobiłe/a/m dla bliskiej osoby chorej na depresję, czy pozostawiłe/a/m ją samej sobie? Bardzo ważny jest właśnie kontakt osób chorujących na depresję z drugim człowiekiem, wyeliminowanie poczucia samotności i pustki, a jednocześnie świadomość akceptacji jej i jej nastrojów. Oczywiście osoba chora na depresję musi znaleźć pomoc u psychiatry czy psychologa, często potrzebuje środków farmakologicznych, które pozwolą jej wyjść z impasu i wrócić do życia.

Dodam tylko, że depresja ma różne podłoże. Może być endogenna, zwana inaczej kliniczną. Nie ma ona konkretnej zewnętrznej przyczyny, spowodowana jest zaburzeniami w funkcjonowaniu mózgu. Kolejny typ stanowi depresja nerwicowa, trwająca kilka lat, której towarzyszy ciągły smutek, poczucie beznadziejności, obniżony nastrój. Jest też depresja reaktywna, która bierze się w reakcji na jakieś wydarzenia życiowe. Depresja poporodowa, która dotyka jedną na sześć kobiet po porodzie. Depresja sezonowa, występuje późną jesienią i zimą, przypuszczalnie wpływ wywiera niedobór promieni słonecznych i wreszcie depresja dwubiegunowa, zwana także zaburzeniami maniakalno-depresyjnymi lub psychozą maniakalno-depresyjną. Charakteryzują ją zmieniające się na przemian stany manii, depresji i zdrowia. Wszystkie te stany wymagają konsultacji lekarskiej. Nieleczone mogą skończyć się tragicznie…

Poniżej zostawiam Państwu link z testem „Skala depresji Becka”, który pozwoli zorientować się nad stanem własnego psychicznego samopoczucia: http://www.cpp.info.pl/index.php?go=beck1