Od kilku tygodni obserwujemy medialny spektakl z OLT Express i Amber Gold w rolach głównych. Konferencje prasowe władz spółek przypominają komedie, a to, co zgotowali swoim klientom – tragedie.

Co chwila oglądamy kolejnych ekspertów krytykujących brak kontroli nad obydwiema spółkami. Tylko, czemu żaden z nich nie wspomniał o tym wcześniej, kiedy oglądali reklamy i czytali broszury Amber Gold. (Kolaż: Michał Lange)

W tle są rzekomo tajne służby i najważniejsze instytucje państwa – podobno, bo na pewno to są tysiące biednych ludzi, którzy jak zawsze ponoszą największe koszty czyjejś przebiegłości (spółka) i nieudolności (organy państwa).

Za wszystko płaci obywatel i to ten najbiedniejszy!

Akt pierwszy.

Kiedy linie lotnicze OLT ogłosiły zawieszenie lotów krajowych było mi szkoda tych wszystkich podróżnych, dla których OLT było jedyną sposobność, aby szybko i tanio odwiedzić krewnych, wypocząć, albo pierwszy, może i ostatni raz, w życiu polecieć samolotem.

Często obserwowałem na lotnisku współpasażerów, bo korzystałem z ich usług regularnie, i aż oko cieszyła unowocześniająca się Polska przechodząca z dziurawych dróg i wiecznie remontowanej kolei na nowoczesne lotniska.

Nagle bańka pękła, marzenia zostały skonfrontowane z rzeczywistością ekonomiczną, a w wyniku upadku OLT monopolista LOT od razu podniósł obniżone w wyniku walki konkurencyjnej ceny.

Najbardziej cierpią oczywiście najbiedniejsi, którzy wybierali bankruta nie tylko ze względu na czas, komfort czy wdzięk personelu pokładowego niespotykany w żadnych innych znanych mi liniach, ale ze względu na cenę niższą niż w PKP.

Akt drugi.

W ślad za OLT problemów nie uniknął jej właściciel – Amber Gold. Nagle okazało się, co nie było tajemnicą dla wykształconych ekonomistów, że nie jest bankiem a lokat tam zdeponowanych nie gwarantuje państwo. Tak jak w przypadku lotniczego przewoźnika niewypłacalność Amber Gold, której nie ogłoszono, ale której się spodziewam, uderzy w najuboższych. Bo kto niby złożył się na owe 80 milionów quasi depozytów? Przecież nie biznesmeni z listy najbogatszych Polaków.

Klientami Amber Gold, jak i OLT byli ci, dla których liczy się każdy grosz i każdy punkt procentowy.

Nie byli nimi ci, których stać na indywidualne zakupy złota, długofalowe lokowanie w bezpieczne nieruchomości, zakup monet, obrazów czy markowych win.

Amber Gold był dla ciułającego Polaka kluczem do udziału w globalnym rynku kruszców – kluczem do udziału w kapitalizmie, gdzie celem jest szybkie pomnażanie kapitału.

Akt trzeci.

Powyższe wydarzenia społeczno – ekonomiczne stały się powodem niespotykanej przemiany najzagorzalszych wyznawców liberalizmu gospodarczego w zwolenników ograniczenia swobody działalności gospodarczej.

Co chwila oglądamy kolejnych ekspertów krytykujących brak kontroli nad obydwiema spółkami. Tylko, czemu żaden z nich nie wspomniał o tym wcześniej, kiedy oglądali reklamy i czytali broszury Amber Gold?

Dziwnym trafem ani organy kontroli finansowej, ani Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumenta nie podjęły prewencyjnych działań. Dopiero teraz przypuszcza się zmasowany atak na bankruta, dziwnie zbieżny z forsowaniem, przez zawsze przychylną bankom Platformę Obywatelską, ustaw niekorzystnych dla innego parabanku – SKOK. Przecież po doświadczeniach z Amber Gold chyba nawet PiS przestanie krytykować plany wzmożonej kontroli.

A czy ktoś pomyśli z wyprzedzeniem o klientach szerokiego sektora finansowego, parabanków, lichwiarzy i pośredników, których w Polsce wciąż nie brakuje?!

Epilog.

Epilog tego dramatu jest dość standardowy. Bogaci i/lub najczęściej wykształceni zapłacą za upadek OLT i Amber Gold najmniej. Jak zawsze najwięcej zapłacą najbiedniejsi. Ale tak będzie, póki gospodarką steruje niewidzialna ręka rynku, a wolność gospodarcza jest priorytetem polityki państwa na równi z doktryną nie nękania przedsiębiorców przez zbędne koncesje, pozwolenia i kontrole.

Nie od dziś wiadomo, że pogoda jest wyłącznie dla bogaczy, a jak jest tego lata dla reszty, widać za oknem gołym okiem.