W Rzeczpospolitej pomiędzy głównymi politycznymi siłami w dalszym ciągu trwa wojna na wyniszczenie. Sprowokowany przez rządzącą uprzednio koalicję PO – PSL „spór o Trybunał Konstytucyjny” obecne władze, korzystając z przychylnej im postawy Prezydenta Rzeczpospolitej, skutecznie zaogniły i skomplikowały, forsując w Sejmie przyjęcie co najmniej dziwnych uchwał (o tym, że „uchwały Sejmu poprzedniej kadencji nie miały mocy prawnej” R11; cokolwiek owo skomplikowane określenie miałoby znaczyć).

Niejako przy okazji przekonaliśmy się, że mimo stosunkowo jasnych zapisów Konstytucji, przy „umiejętnej” jej interpretacji można wywoływać wątpliwości co do znaczenia zawartych w niej treści. (To taka nasza, chyba już narodowa specjalność. Pewnie uwarunkowana historycznie. W końcu „wóz Drzymały” to też polski wynalazek). Stąd osławiona już kwestia, czy rząd musi i w jakim terminie opublikować ostatni wyrok (zdaniem niektórych tylko „opinię”) Trybunału.

Skutki wojny na wyniszczenie widać już gołym okiem. Opozycja konsekwentnie wyprowadza ludzi, zwłaszcza młodych, na ulice. (Przypomnę, że zaczęła to robić praktycznie od pierwszego dnia działalności nowego rządu). Zapewne w nadziei, że zdenerwowana władza zacznie siłą przywracać porządek.

Do walki politycznej stara się włączyć instytucje międzynarodowe, zupełnie nie oglądając się na wydźwięk tego typu działań tak w społeczeństwie polskim jak i na świecie. Odnoszę wrażenie, że dla inspiratorów i (najczęściej cichych) przywódców najważniejsze jest zachowanie własnych pozycji, przywilejów, wpływów, interesów. Młodzi ludzie to dla opozycji znani już z historii „pożyteczni idioci”. W najgorszym razie to oni właśnie zapłacą cenę, nie daj Bóg, aby najwyższą.

A jakie te skutki są po stronie rządzących? Zauważmy, że coraz głośniej mówi się o konieczności zmiany Konstytucji. Mówiło się o niej i przed wyborami. Paweł Kukiz ze swoim hasłem JOW-ów uzyskał znaczące poparcie, wprowadził grupę posłów do Sejmu. Jednak w sferach rządzących nie słychać nic na temat JOW-ów. „Konstytucję trzeba zmienić, bo Trybunał Konstytucyjny nie działa, jest upolityczniony”. „Konstytucję trzeba zmienić, bo system sądownictwa w Polsce nie działa i wszystko wskazuje na to, że jest upolityczniony”. To są hasła, które już teraz powolutku sączy się do społecznej świadomości. Ale rzeczywiste kierunki zmian Konstytucji poznamy dopiero, gdy zacznie się nad nimi parlamentarna dyskusja. Jeśli do takiej dyskusji dojdzie. To wcale nie jest takie pewne.

Tak czy inaczej mam wrażenie, że ekipa związana z Jarosławem Kaczyńskim realizuje jakiś długofalowy plan, którego ostatecznych celów nie znam. Jeśli jest tak, jak głoszą hasła, że celem jest bezpieczna, silna, zasobna, niezależna Polska, to wszystko w porządku.

Historia uczy jednak, że pan Jarosław Kaczyński jak dotąd potrafił bardzo skutecznie demontować to, co istniało. Miał swój niewątpliwy udział w likwidacji poprzedniego ustroju. Temu trudno zaprzeczyć. Jednak to, co powstało na miejscu PRL-u, nawet panu Kaczyńskiemu się nie podoba. Dziś jednak trzeba budować nową Polskę. Startując z bardzo marnej pozycji (niemal zlikwidowany przemysł, liczona w miliony emigracja, upadek wartości, brak autorytetów, bilionowe zadłużenie, wyjątkowo słabe kadry (hasło bmw najlepiej oddaje ich poziom), uzależnienie od brukselskiej administracji – czynniki można mnożyć). A jak dotąd w budowie nowego prezes Kaczyński nie zapisał się w historii niczym znaczącym. Czy tym razem okaże się skutecznym, „wielkim budowniczym”? Niewątpliwie Polsce ktoś taki jest potrzebny. Czy będzie nim akurat Jarosław Kaczyński? Polsce należy życzyć, żeby tak było. Ale doświadczenie nakazuje daleko idącą ostrożność w tych oczekiwaniach.