Porażka obecnego prezydenta, kompromitacja kandydatów lewicy, w tym kandydatki SLD oraz doskonały wynik Pawła Kukiza oznaczają początek długiej i trudnej drogi do politycznych zmian w naszym kraju. Z tej drogi nie ma już odwrotu.

Urzędujący polityk zawsze ma znacznie lepszą sytuację wyborczą niż aspirujący do urzędu kontrkandydat. W tym kontekście wynik Bronisława Komorowskiego na poziomie około 33 proc. jest kompromitujący. Obecny prezydent sprawia wrażenie polityka z poprzedniej epoki, nie przystającego do dynamicznie zmieniającej się rzeczywistości, w której od polityka wymaga się wizji, znajomości języków obcych, energii i sprawności – w tym sprawności retorycznej. Komorowski tych cech i umiejętności nie ma i mieć nie będzie. Gdy przypomnimy sobie, że dla polityka PO wybory 2015 roku są tak naprawdę pierwszym prawdziwym wyścigiem prezydenckim (wybory w 2010 roku odbywały się w specyficznych okolicznościach związanych z katastrofą smoleńską), ma on niewielkie szanse na reelekcję.

Jednak to, czy przyszłym prezydentem będzie Andrzej Duda, czy Bronisław Komorowski – jest znacznie mniej ważne niż to, że obserwujemy obecnie początek budzenia się społeczeństwa obywatelskiego, które wydaje się być coraz bardziej świadome sytuacji panującej w naszym kraju. A ta, na skutek funkcjonowania obecnego systemu politycznego, nie wygląda dobrze. I nawet nie chodzi tu o ogrom potężnych afer z udziałem polityków z pierwszych stron gazet, ale o pogarszającą się z każdym rokiem sytuację gospodarczą w Polsce, na którą wpływa przede wszystkim tzw. wielka emigracja liczona już w milionach. W ostatnim czasie z Polski wyjechało od 3 do 4 mln obywateli i wcale się nie kończy. Skąd to zjawisko? Bo Polacy nie są tu w stanie funkcjonować – biznes prowadzić jest bardzo trudno, wciąż panuje nepotyzm, korupcja, kumoterstwo lub jak kto woli „kolesiostwo” i po prostu partyjniactwo.

Partie polityczne, ich członkowie i sympatycy zagarniają coraz większy obszar naszego kraju. Niedawno mieliśmy próbę „skoku” na elektrociepłownię w Skierniewicach, do której PSL próbowało „wstawić” swojego człowieka na stanowisko wiceprezesa – „doświadczoną” 24-latkę… Tę patologię pokazały media, ale miejmy świadomość, że podobnych sytuacji jest codziennie bardzo dużo, tylko nie wszystkie trafiają do opinii publicznej. Podobnie było choćby z konkursem na prezesa ZUS, który okazał być się ordynarną polityczną „ustawką”. Tak być nie może i obywatele, głosując na Pawła Kukiza, jasno dali to politykom do zrozumienia.

Czy jednomandatowe okręgi wyborcze proponowane przez Kukiza naprawią sytuację? Z pewnością będą na tej drodze pierwszym ważnym krokiem. Ale zmian wymagają zarówno przepisy prawa jak i mentalność polityków, którzy przez ostatnie 25 lat przyzwyczaili się do tego, że mogą wszystko. Mogą, ale tylko do pewnej granicy, do której właśnie doszliśmy.

Bolesna lekcja, którą wczoraj dostała klasa polityczna, jest najprawdopodobniej początkiem wielkich zmian, która już zburzyła błogi spokój wszystkich polityków a zwłaszcza politykierów, którzy z ignorancji, arogancji, zuchwałego oszukiwania wyborców i gangsterskich skłonności do grabienia własności publicznej uczynili cnotę.

Pewne jest, że zbliżająca się polityczna jesień będzie niezwykle ciekawa i bardzo ważna w kontekście bliższej i dalszej przyszłości.