Po publikacji dotyczącej wizyty Guntera Grass w Gdańsku wśród wielu listów od naszych Czytelników podzielających tezy zaprezentowane w artykule, znalazł się list od Antoniego Pawlaka, rzecznika prezydenta Gdańska. Publikujemy jego treść w całości.

Antoni Pawlak, rzecznik prezydenta Gdańska Zdjęcie z portalu społecznościowego Facebook.com. (facebook.com/antoni.pawlak.33)

Absurd ma swoje granice. Tak dotąd myślałem. Ale po przeczytaniu tekstu Waldemara Brzozy 29.06.2012 „Günter Grass w Gdańsku. Prowokacja już jest. Czy będzie skandal?” ta optymistyczna diagnoza mi przeszła. „W najbliższą sobotę do Gdańska ma przyjechać Günter Grass Jednak program jego wizyty każe publicznie zadać pytanie, czy nie mamy do czynienia ze świadomą prowokacją mającą na celu wywołanie poważnego skandalu o międzynarodowym wymiarze?” – bije na alarm Brzoza.

Międzynarodowy skandal? To brzmi bardzo groźne. O co chodzi? Otóż chodzi o Mieczysława Abramowicza. To on jest, wedle Brzozy, naszym gdańskim Larrym Flintem.

„Skąd pomysł – grzmi autor artykułu – na proponowanie przedstawicielowi środowisk żydowskich uczestniczenie w wizycie pisarza, który publicznie wykazał niechęć wobec Izraela? Czy to przypadek czy świadomy zamysł?”. Cóż mógłbym zapytać pana Brzozy, czy ta jego myśl to tylko głupota, czy już antysemityzm.

Mieczysław Abramowicz nie jest papugą, która mówi to, czego ją nauczono. Abramowicz, oprócz tego, że jest „przedstawicielem środowisk żydowskich”, jest pisarzem. W dodatku autorem książki „Gdańsk według Güntera Grassa” wydanej w 2007 roku po polsku i po niemiecku („Danzig in den Worten von Günter Grass”). Doprawdy trudno byłoby znaleźć kogoś, kto lepiej by potrafił pooprowadzać po grassowskim Gdańsku.

Antoni Pawlak
(też przedstawiciel jakichś środowisk, też rzecznik, też pisarz)

Antoni Pawlak
Rzecznik Prezydenta Miasta Gdańska
Urząd Miejski w Gdańsku
ul. Nowe Ogrody 8/12
80 – 803 Gdańsk
tel.: (+48 58) 323 6312
fax: (+48 58) 302 0134

Autor wspomnianej publikacji, redaktor Waldemar Brzoza odpowiada na zarzuty Antoniego Pawlaka.

Szanowny Panie Pawlak.
Z wielką uwagą przeczytałem Pańskie uwagi na temat mojego artykułu, zamieszczonego w Gazecie Bałtyckiej w dniu 29.06.2012.

Z żalem i przykrością informuję, że oprócz stwierdzenia, że p. Mieczysław Abramowicz jest autorem m. in. książki „Gdańsk wg Guntera Grassa” nie ma w Pańskiej odpowiedzi żadnego, podkreślam, żadnego argumentu na poparcie Pańskiej, a rozumiem, że także urzędu, który Pan reprezentuje, opinii w sprawie powierzenia p. Abramowiczowi roli przewodnika po grassowskim Gdańsku, w trakcie uroczystości związanych z osiemdziesiątą piątą rocznicą urodzin znanego, niemieckiego pisarza, poety, gdańszczanina. Jest za to sugestia antysemityzmu, głupoty, absurdu.

No cóż. Zarówno ja jak i inni autorzy publikujący w Gazecie Bałtyckiej oraz nasz wydawca, na pewno nie będziemy godzić się na taką „tabloidyzację” dyskusji. Opinie wyrażane w taki sposób proponujemy przesyłać do redakcji czasopism podobnych do Faktu czy Super Expressu.

Gdyby zechciał Pan jednak wskazać elementy antysemickie w moim artykule, to będę wdzięczny

Pozwolę sobie też wskazać, że istota problemu przedstawionego we wspomnianym artykule jest nieco głębsza. Moim zdaniem jest co najmniej nietaktem zarówno wobec p. Abramowicza jak i wobec Guntera Grassa angażowanie tego pierwszego w sytuacji, gdy jest on oficjalnym przedstawicielem środowisk żydowskich w Gdańsku, a władze Izraela uznały Guntera Grassa persona non grata.

Bez względu na przebieg uroczystości, pan Mieczysław Abramowicz znajdzie się w dwuznacznej sytuacji. A jeśli, co nie daj Bóg, jakiś „mądry” człowiek zacznie wygłaszać w trakcie tych uroczystości swoje „mądrości”, to skandal w Gdańsku mamy gotowy.

Liczyliśmy na to, że dla osób z kręgów kultury (a do takich, mam nadzieję, należą organizatorzy uroczystości), ta subtelność będzie widoczna.

Podzielam pański pogląd, że z racji osiągnięć twórczych (literackich, a także historycznych) nie jest łatwo zastąpić p. Mieczysława Abramowicza kimś innym. Ale życie nie składa się tylko z łatwych spraw.

Myślę, że udział pana Abramowicza w spotkaniach z Grassem, ale niejako w charakterze „prywatnym”, mógłby przyczynić się do załagodzenia napiętej sytuacji.

Umiejętnie poprowadzona dyskusja pomiędzy obydwoma „bohaterami”, pozwalająca wyjaśnić stanowiska obu stron sporu, mogłaby być wspaniałym elementem wręcz rozsławiającym Gdańsk w środowiskach kulturalnych zarówno polskich, jak i niemieckich oraz żydowskich. Oczywiście pod warunkiem, że obie strony dyskusji chciałyby tych wyjaśnień udzielać. Wygląda na to, że tę okazję bezpowrotnie utracono.

Waldemar Brzoza