A co gdyby w Platformie Obywatelskiej nastąpiły znaczące roszady? Kto mógłby zastąpić Donalda Tuska? Problem postanowił zbadać ogólnopolski panel badawczy Ariadna, a jako ewentualnych następców szefa PO wybrali Radosława Sikorskiego, Grzegorza Schetynę, Ewę Kopacz i Elżbietę Bieńkowską.

Metoda badawcza była dosyć prosta. Respondentom podano 7 twierdzeń i poproszono o wskazanie jak w skali 1-7 się z nimi zgadzają. Oprócz tego ankietowanych podzielono na dwie grupy: zwolenników PO oraz innych partii politycznych. Wyniki sondaży okazały się dosyć zaskakujące, Donald Tusk na tle pozostałych polityków Plaformy wypadł nadzwyczaj słabo.

W ogólnym rozrachunku na pierwsze miejsce wysunął się Radosław Sikorski, polityk zdecydowany i kompetentny, aczkolwiek zgodnie z wynikami nierozumiejący potrzeb przeciętnych Polaków. W tej kategorii respondenci woleli dawnego, bliskiego współpracownika Donalda Tuska, Grzegorza Schetynę.

W przypadku, gdy respondenci byli zwolennikami innych partii, różnice zarysowały się jeszcze bardziej. Notowania Donalda Tuska stały się małym, nieregularnym, pomarańczowym kształtem znacząco oddalonym od kolorowej linii Grzegorza Schetyny. Biorąc pod uwagę takie wyniki można powiedzieć, że to właśnie Grzegorz Schetyna mógłby się okazać najlepszym kandydatem na szefa PO. Jeśli wyniki panelu Ariadna pokryłyby się w jakiś sposób z wynikami wyborów, Platforma mogłaby przyciągnąć do siebie nowy, świeży elektorat.

Choć pytanie się zwolenników PO czy Donald Tusk znajduje się na właściwym miejscu, jest jak pytanie się fanatyków Michaela Jacksona, kto jest ikoną popu, badanie pokazało ciekawą zależność. W tym przypadku to dawne echa konfliktu dały o sobie znać i Grzegorz Schetyna wypadł najsłabiej.

I co w związku z tym?

Biorąc pod uwagę takie a nie inne wyniki, Donald Tusk wydaje się być politycznym klonem Jarosława Kaczyńskiego – kochany przez zwolenników, nienawidzony przez przeciwników. Wniosek z tego prosty, premier stał się politykiem zwietrzałym, drugiej świeżości, który jeśli nie podejmie zdecydowanych kroków, może stracić większość swojego elektoratu.

Zaskakuje wysoka pozycja Radosława Sikorskiego, w ostatnim czasie nazywanego magistrem za 10 funtów, a jeszcze kilka miesięcy temu twitterowym dyplomatą. Minister spraw zagranicznych obrócił obie sytuacje na swoją korzyść. Jego tutor stwierdził, że ma wykształcenie wyższe niż większość ministrów Wielkiej Brytanii, a chwilę po tym jak Sikorski stwierdził na twitterze, że Snowdenowi Polska azylu nie udzieli, rozpoczęła się moda na dyplomację za pośrednictwem właśnie tego serwisu. Warto też pamiętać o jego pomyśle na załagodzenie konfliktu syryjskiego, który został ostatecznie wcielony w życie. No i ostatnia nominacja na szefa dyplomacji UE, która niestety nie skończy się wyborem Sikorskiego na to stanowisku, w związku z jego powiązaniem z partią chadecką. Krótko: Radosław Sikorski. Mimo to warto zadać sobie pytanie czy polskie podwórko polityczne to dla niego nie za mało?

Jeśli chodzi o Ewę Kopacz i Elżbietę Bieńkowską, są one szansą Donalda Tuska na wypromowanie swojego następcy na stanowisku szefa PO. Obie panie swój wizerunek polityczny mają nie do końca określony i śmiało mogłyby stać się produktem made by Tusk. Mimo to ciężko zgodzić się z tym, że Elżbieta Bieńkowska byłaby dobrą kandydatką, szczególnie biorąc pod uwagę jej toporną retorykę i wypowiedzi w rodzaju „Sorry, taki mamy klimat”, które pokazują zupełny brak szacunku dla ludzi.

Na roszady w Platformie Obywatelskiej póki co się nie zanosi czemu nie sprzyja termin wyborów 2015. Mimo to czołowe postaci tej partii powinny skupić się na zmianie swojego wizerunku i pokazać się z innej strony, w innym wypadku elektorat może się skurczyć. No cóż kolejne pole do popisu dla specjalistów od public relations.

Źródło: Ogólnopolski Panel Ariadna