Czy wypłacanie komunistycznym sędziom wysokich emerytur jest sprawiedliwe społecznie? Czy ludzie skazujący na wieloletnie więzienia opozycjonistów powinni cieszyć się tak dużymi przywilejami?

Czy sędziowie orzekający w PRL powinni zostać pozbawieni wysokich emerytur? Taki pomysł wydaje się racjonalny, a po wprowadzeniu jakiś czas temu tzw. „ustawy dezubekizacyjnej” zrównującej emerytury do średniej krajowej funkcjonariuszom aparatu bezpieczeństwa, obniżenie emerytur komunistycznym sędziom byłby naturalną konsekwencją procesu porządkowania przeszłości.

Obecnie sędziowie, którzy przeszli w stan spoczynku, pobierają pełne sędziowskie uposażenie, co w ich przypadku oznacza emeryturę w wysokości nawet kilkunastu tysięcy złotych miesięcznie. Dotyczy to zarówno sędziów, którzy orzekali po 1989 roku, jak i przed zmianami ustrojowymi.

Wśród tych drugich są m.in. sędziwie orzekający w sprawach politycznych, skazujący opozycjonistów na więzienie, często z partyjnym rodowodem w PZPR.

Przynależność do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej ma choćby słynny od niedawna Józef Iwulski – sędzia Sądu Najwyższego, który w latach 1878-1981 był członkiem PZPR, ponadto służył w Wojskowej Służbie Wewnętrznej Ludowego Wojska Polskiego dochodząc do stopnia kapitana.

Podobnych przykładów jest znacznie więcej. Jeśli nastąpiło obniżenie świadczeń emerytalnych funkcjonariuszom służby bezpieczeństwa PRL, naturalna konsekwencją tej decyzji byłoby także obniżenie na podobnych zasadach emerytur komunistycznym sędziom.