Kilka dni temu, po wielu latach przerwy przywrócono kolejowe połączenie pomiędzy Gdańskiem i Kartuzami. Odtrąbiono wielki sukces. Rzeczywiście, sukces jest. Niektórzy już upominają się o kolejny, jakim byłoby kolejowe połączenie Gdańska z Kościerzyną. To też byłby sukces.

Ja jednak widzę możliwość odniesienia innego, wielkiego sukcesu. Sukces ten mogłaby odnieść na przykład prokuratura. Gdyby ustaliła sprawców i motywy, jakie nimi kierowały, gdy wspomniane połączenia likwidowano. Gdyby postawiła im zarzuty i wniosła do sądów stosowne akty oskarżenia.

Bo fakt, że najpierw się likwiduje połączenia, ba, całe linie kolejowe, a później w świetle jupiterów się je przywraca, świadczy co najmniej o niefrasobliwości tych, którzy likwidowali. Bo przecież oni swoje decyzje uzasadniali. A to kosztami, a to brakiem społecznych potrzeb, a to tym, a to tamtym. Czy więc tamte uzasadnienia likwidacji były zwykłymi kłamstwami, czy dzisiejsze sukcesy są zupełnie niepotrzebne (bo koszty pozostają, społeczne potrzeby chyba się aż tak bardzo nie zmieniły)?

Tak czy inaczej, ktoś powinien odpowiedzialność ponosić. W jednym z artykułów pisałem ostatnio (przytaczając jakąś wypowiedź pani premier Ewy Kopacz), że czasy przejazdu koleją pomiędzy największymi miastami Polski powoli zbliżają się do tych, jakie obowiązywały w latach siedemdziesiątych ubiegłego stulecia. To też jest sukces. I w tym przypadku byłby jeszcze większy, gdyby udało się ustalić odpowiedzialnych za co najmniej dwadzieścia pięć, a może nawet więcej, lat zaniedbań w utrzymaniu (i rozwoju) infrastruktury. Takie postawienie przed sądem kilku, kilkudziesięciu decydentów ostatnich dwudziestu pięciu lat byłoby pięknym prezentem dla Polaków na przykład na trzydziestolecie wolnej Polski.

Jakoś póki co nie widzę, by któraś z partii kandydujących w najbliższych wyborach (może oprócz Kukiz’15) chciała wziąć to hasło na sztandary. A szkoda, bo, moim zdaniem, społeczne poparcia miałaby murowane.