Woda z kranu. Bardzo czysta zanim trafi do rur, bardzo brudna gdy trafia do naszych domostw. Reklamowane powszechnie picia wody z kranu może być bardzo niebezpieczne dla naszego zdrowia. Udowodnił to nasz eksperyment.

Woda z kranu pozornie wydaje się czysta, ale jej smak i zapach pozostawiają wiele do życzenia. Tak naprawdę jednak, ważny jest jej skład chemiczny w momencie, gdy trafia do naszych kranów, a tego nikt nie zbadał.

Rozmaite akcje promocyjne mają przekonać nas, że warto pić wodę z kranu, że jest smaczniejsza, zdrowsza, znacznie tańsza od nabywanej w sklepach. Tymczasem picie wody z kranu może być bardzo niebezpieczne dla naszego zdrowia i to w zasadzie z prostej przyczyny.

Od dłuższego czau w różnych miastach słyszymy, że woda z kranu nadaje się do picia. „Kranówkę” promuje Warszawa, Słupsk, Gdańsk i inne miasta. Specjaliści od propagandy, agencje reklamowe i PR za „grube” pieniądze na wszystkie możliwe sposoby przekonują nas o wyższości wody z kranu nad wodą mineralną w butelkach.

Jednym z najbardziej przekonujących argumentów ma być ten, mówiący o wysokiej jakości wody. Jednak jakość wody badana jest zawsze w centrali wodociągowo-kanalizacyjnej, czyli w miejscu, skąd dopiero ma trafić do rur doprowadzających ją do naszych kranów.

Bardzo prawdopodobne, że w miejscu badania wody jest ona wysokiej jakości i nawet nadaje się do picia. Problem jednak w tym, że zanim trafi do mieszkań, przebędzie niekiedy bardzo długa drogę, która spowoduje, że „kranówka” w zasadzie nie będzie nadała się już do picia.

Nikt jeszcze nie zbadał jakości wody w lokalach mieszkalnych, czyli po tym, jak odkręcamy kran w umywalce lub zlewozmywaku. Dlaczego? Bo wyniki z pewnością nie byłyby tak optymistyczne, jak chcieliby tego spece od reklamy.

Miejska infrastruktura wodna w żadnym z wymienionych miast nie była w całości wymieniana, bo praktycznie nie jest możliwa wymiana wszystkich rur doprowadzających wodę do każdego mieszkania. Rury są stare, mające po kilkadziesiąt albo i więcej lat, zardzewiałe, znajdują się w nich drobnoustroje, rozmaite osady, zdarza się również, że zawierają azbest. „Kranówka” dopiero po tym, jak przepłynie przez te wszystkie brudne i zardzewiałe rury, trafia do naszych kranów i jest spożywana.

Specjaliści od reklamy właśnie taką wodę nam polecają. Nie tę, która jest badana w sterylnych, wręcz laboratoryjnych warunkach.

My postanowiliśmy zrobić mały eksperyment i wlać wodę z kranu do plastikowego pojemnika, zostawiając ją w zamknięciu na kilka tygodni, następnie pojemnik opróżniliśmy. Efekt eksperymentu mówi w zasadzie wszystko. Po wylaniu wody naszym oczom okazał się widok, który z pewnością nie zachęca do picia wody z kranu. Zielono-brudny osad na dnie czystej pierwotnie butelki nie wziął się znikąd. Pochodzi w rzekomo krystalicznie czystej wody „kranówki”.

Taki osad pokrył dno butelki, w której przez kilka tygodni znajdowała się woda z kranu.

Jesteśmy za tym, aby obywatele otrzymywali wodę w jak najniższej cenie, najlepiej za darmo, ale nie możemy zgodzić się na to, żeby przez zabiegi reklamowe byli narażani na utratę zdrowia. Stąd apel o nie picie wody prosto z kranu. Nie dajcie się nabrać na fałszywą reklamę, która tak naprawdę nie wiadomo czemu na służyć.