Członkowie Komisji Samorządności Lokalnej i Bezpieczeństwa Rady Miasta Gdyni oddalili inicjatywę w zakresie nadania Honorowego Obywatelstwa Miasta Gdyni Michałowi Piedziewiczowi, autorowi niezwykłej sagi-trylogii: „Dżoker”, „Domino”, „Dakota”.

Decyzja wydaje się głęboko nieuzasadniona i niesprawiedliwa, gdyż twórczość Michała Piedziewicza w unikatowy sposób wpisują się historię Gdyni. W tym miejscu warto przypomnieć, o czym są książki, które miały być podstawą do nadania autorowi tytułu Honorowego Obywatelstwa Miasta Gdyni.

Dżoker

Gdynia, czerwiec roku 1929. W rosnącym dynamicznie mieście przecinają się ścieżki młodej urzędniczki Łucji, jej rówieśnika, początkującego dziennikarza Adama Grabskiego, oraz Krzysztofa Wilczyńskiego – weterana wojen (choćby z bolszewikami), a współcześnie uczestnika przemytniczych wypraw nad granice z Rzeszą i Wolnym Miastem.

Mijają lata, mimo szalejącego na świecie kryzysu Gdynia się rozbudowuje. W Gdańsku władzę przejmują naziści. Trwa zwycięski pochód kina mówionego, Polska zakochuje się w sukcesach Żwirki i Wigury (tym bardziej, że bohaterowie nader prędko giną w katastrofie), w morze wypływają kolejne transatlantyki. W rozpoczynającym nadawanie radiu usłyszeć można Kiepurę (jednego z najgłośniejszych śpiewaków światowych!), zaś w Zakopanym Witkacy na swych biletach wizytowych pisze brawurowe D.U.P.A.

Panie w tym czasie zaczytują się w „Kurierze Metapsychicznym – Dziwy Życia”, albo w mrożącym krew w żyłach „Tajnym Detektywie”.

Dżoker to opowieść o Polsce, która z jednej strony cieszy się odzyskaną niedawno wolnością, a z drugiej wierzy w świetlaną – wreszcie! – przyszłość. Opowieść o kryzysie, ale i o wojnie – w której nadejście trudno uwierzyć. Oraz o dziewczynie, która musiała stać się silna.

Domino

Gdynia, sierpień 1939 roku. Choć nikt się tego po nim nie spodziewa, Konstanty Kotkowski, poważna figura lokalnego półświatka, wyrusza na front. To początek wielkich zmian nie tylko w życiu jego rodziny i przyjaciół, ale również w dziejach miasta – którego powstaniu i niebywałemu rozkwitowi przyglądali się od początku z tak wielkimi nadziejami.

„Domino” to opowieść o pokoleniu, któremu wojnę wypowiedziała historia. O najtrudniejszych wyborach, niezwykłej woli przetrwania oraz o niespodziankach, jakie sprawia miłość.

Dakota. Gdynia. Miasto cudów

Perypetiom Aśki przygląda się Łucja – jej babka, pamiętająca czasy powstawania Gdyni. Przygląda się również Marek, nieco zgorzkniały, bo ciężko doświadczony małoletnią miłością, młodszy brat. Wkrótce Aśka z Łucją pasjonują się telewizyjną debatą Wałęsa Miodowicz, a rzeczywistość nabrzmiewa do zmiany. Przychodzi wolność, z nią dobrodziejstwa wolnego rynku, a zamiast muzyki i miłości ważne zaczynają być kariery.

„Dakota” to relacja z czasów, gdy świat nabrał rozpędu i chcąc nie chcąc trzeba było nauczyć się biec, choć tak łatwo było przy tym zgubić rytm.

Powieść jest kontynuacją „Dżokera” (którego akcja toczy się w Gdyni lat trzydziestych XX wieku), oraz „Domino” – opowiadającego o wojennych i powojennych losach miasta i jego mieszkańców.

Niestety Członkowie Komisji Samorządności Lokalnej i Bezpieczeństwa Rady Miasta Gdyni nie uzasadnili swojej odmownej decyzji w zakresie nie przyznania Honorowego Obywatelstwa Miasta Gdyni.

Powstaje wątpliwość, czy przeczytali przedmiotowe książki. Jeśli nie, to wielka szkoda, bo z pewnością decyzja byłaby inna.

Może po tym artykule członkowie wspomnianej komisji jeszcze raz przemyślą swoją decyzję. Tym bardziej, że zdecydowanie warto doceniać ludzi, którzy wpisują się w historię lokalnej społeczności oraz w tkankę miejską.

Władze miasta muszą doceniać ludzi,  którzy poprzez swoją twórczość proponują miasto, tym bardziej jeśli chodzi o powieści, które są umieszczone w historycznych realiach rodzącego się miasta.