Brutalne pobicie gimnazjalistki w Gdańsku, choć było zdarzeniem bulwersującym, należy przede wszystkim potraktować jako symboliczny i ostateczny dowód na klęskę reformy powołującej do życia gimnazja.

fot. gim3gda.pl

A było to w 1998 roku. Wówczas niejaki Mirosław Handke – ówczesny minister edukacji wdrożył w życie zmiany w edukacji, których jednym ze skutków było powstanie gimnazjów – miejsc, w których dochodzi właśnie do zdarzeń takich jak ostatnio w Gdańsku, ale także znacznie bardziej tragicznych w sutkach. I tu znów Gdańsk, w roku 2006 doszło do samobójstwa gimnazjalistki, która wcześniej padła ofiarą molestowania w szkole.

Piotr Kowalczuk, fot. facebook

Swoją drogą – może w końcu warto zadać publicznie pytanie o edukacyjną politykę miasta Gdańska. A dokładniej o jej realny i faktyczny wymiar, nie zaś o propagandowe oficjalne komunikaty i sztuczne uśmiechy polityków brylujących podczas rozmaitych oficjalnych uroczystości. W Gdańsku za politykę edukacyjną odpowiada Piotr Kowalczuk… – znany przede wszystkim z tego, że często się uśmiecha… Inne dokonania tego pana nam nie są znane.

W efekcie działań Handkego nastąpiło swoiste wygaszanie edukacji w klasycznym, arystotelesowskim jej rozumieniu, na rzecz edukacji pozornej, w której nauczyciele udają, że uczą, a uczniowie udają, że zdobywają kolejne szczeble wiedzy, kończąc ją poprzez napisanie testu-quizu maturalnego z wymaganym progiem zaliczenia 30 proc., co samo w sobie brzmi jak ponury żart…

Mirosław Handke do dziś nie poniósł żadnej, nawet politycznej odpowiedzialności za tzw. reformę, a oceniając to, co stało się z polską edukacją i z poziomem wiedzy młodych Polaków, nie tylko polityczna, ale i karna odpowiedzialność powinna być tu brana pod uwagę.

Ciekawostką niech będzie to, że dyrektor gdańskiego gimnazjum, w którym doszło do brutalnego pobicia gimnazjalistki, Marcin Hinz już kilka lat temu znalazł się wśród dyrektorów najsłabszych gdańskich szkół:

Które liceum wybrać? Najlepsze i najgorsze gdańskie szkoły 2014

Nikt z gdańskich polityków nie zainteresował się jednak rankingiem „Gazety Bałtyckiej” i nie próbował wyciągać z niego wniosków, bo jak od lat głoszą – „dobrzej jest, jak jest”. Jeśli chodzi o wynagrodzenia dyrektorów gdańskich szkół – sytuacja jest również patologiczna, ponieważ pensje nijak mają się do osiągnięć, o czym także swego czasu alarmowała „Gazeta Bałtycka”:

Dyrektorzy najgorszych gdańskich liceów mają się dobrze. Ile zarabiają?

W efekcie… również nikt nie wyciągnął z tych publikacji żadnych wniosków.

Oczywiście w gdańskim gimnazjum rozpocznie się teraz szereg kontroli mających przede wszystkich wymiar biurokratyczny – kontrolowane będą dokumenty, dzienniki, spisane opinie… Być może odwołana zostanie dyrekcja szkoły, co w żaden sposób nie zmieni tragicznej sytuacji naszej edukacji, ponieważ aby ją odbudować (a w zasadzie zbudować od nowa), przywrócić etos nauki, autorytet nauczyciela, obraz szkoły jako miejsca szczególnie ważnego – potrzeba co najmniej jednego pokolenia.