Rzecznik Krajowej Rady Komorniczej interpretuje przepisy prawa w sposób co najmniej dyskusyjny. Pytanie, czy robi to celowo, przekazując komornikom ciche przyzwolenie na zabór mienia w sposób bezprawny, czy też po prostu popełnił błąd?

Zdarzyło się ostatnio kilkakrotnie, że komornicy zajmowali ruchomości osób postronnych tylko dlatego, że przypadkowo znalazły się na terenie nieruchomości zadłużonego obywatela Rzeczpospolitej.

Niektórzy światli (czy aby na pewno) interpretatorzy prawa, przywołując artykuł 845 kodeksu postępowania cywilnego twierdzą, że takie działanie jest zgodne z prawem. Ba, przywołując inne zapisy tego samego kodeksu twierdzą, że komornicy w gruncie rzeczy nie mogą postąpić inaczej, że są wręcz zmuszeni do takich działań. Jeden z takich przykładów opisany został ostatnio w naszym portalu.

Komornik zajął dwa wozy strażackie, który znalazł na terenie dłużnika, prowadzącego warsztat mechaniczny. Przyjrzałem się owemu osławionemu artykułowi 845 kodeksu postępowania cywilnego. I co zauważyłem? Że w żaden sposób nie upoważnia on do takich, moim zdaniem grabieżczych działań komornika. Ani nikogo innego. Co mówi na ten temat rzecznik Krajowej Rady Komorniczej? Pan Robert Damski stwierdza na łamach Gazety Wyborczej, że „komornik może zająć ruchomość dłużnika będącą w jego władaniu”. I dalej: „We władaniu, czyli taką, którą dysponuje dłużnik. Komornik nie musi badać, czy zajęty przedmiot rzeczywiście należy do dłużnika”. (http://wyborcza.pl/1,76842,14979701,Nie_masz_dlugow__Komornik_i_tak_moze_zabrac_ci_auto_.html)

I powiem wprost. Włos jeży się na głowie. Nie dlatego, że mamy złe prawo. Dlatego, że są ludzie, którzy je w tak niemądry sposób usiłują interpretować!!! Jeśli są to prawnicy z wykształcenia, to dobrze byłoby zweryfikować, kto im dał dyplomy. Zacytowany przepis (będący tylko krótkim fragmentem omawianego artykułu 845 kpc, co jest ważne, gdyż artykuł ten mówi także o pewnych przypadkach innych, np. gdy ruchomość znajduje się we władaniu osób trzecich) wskazuje wyraźnie, że zająć można „ruchomość dłużnika będącą w jego władaniu”. Tak więc muszą być spełnione równocześnie dwa warunki:

• ruchomość musi być dłużnika (a więc musi być jego własnością)
• ruchomość musi być w jego władaniu.

Pan rzecznik bardzo sprytnie pomija określenie „ruchomość dłużnika”, skupiając się na władztwie nad daną ruchomością. To nie jest w porządku, panie rzeczniku! Zwracam uwagę, że gdyby przyjąć proponowaną przez pana wykładnię, nikt nie powinien wprowadzać samochodu do warsztatu samochodowego, nikt nie powinien iść na nadmorską plażę z własnym parawanem i plażową piłką dla dziecka, nikt nie powinien w restauracji, kawiarni odkładać telefonu (smartfona, tabletu, komputera) na stoliku. O pozostawianiu okryć w szatniach już nawet nie wspomnę. Tam dopiero komornicy by się „obłowili”.

Opisany przypadek skłania mnie do pewnej nieco głębszej refleksji. Ze zmianą ustroju dopuściliśmy do interpretowania prawa różnych „specjalistów”. Pozwoliliśmy zabawiać się prawem posłom z nowego, politycznie poprawnego nadania. Zaczerpnęliśmy do różnego rodzaju biur, kancelarii doradczych i innych podobnych tworów kadry polecane przez różnych „znajomych królika”. I powstały umowy na czas określony z terminem jednostronnego wypowiedzenia, zaczęliśmy zatrudniać na umowy o dzieło mimo, że ludzie ewidentnie wykonują pracę zgodnie z definicją zapisaną w Kodeksie pracy, staramy się karać za wykroczenia kierowców prowadzących samochody sfotografowane przez fotoradary z tyłu, a więc bez możliwości ustalenia sprawcy wykroczenia. Teraz coraz powszechniejsze staje się czasowe zabieranie praw jazdy na podstawie decyzji administracyjnych.

Wszystko to są przykłady ewidentnego psucia prawa. W takiej sytuacji nie należy się dziwić, że obywatelski szacunek dla tego prawa jest coraz mniejszy. I stan ten będzie się pogłębiał. I nic nie pomoże tu drastyczne eskalowanie kar.

Obywatel zastraszony może i łatwiejszy jest do rządzenia, może i bardziej podatny jest na manipulację. Ale na pewno nie będzie dobrym obywatelem. A państwo zastraszonych obywateli prędzej czy później obróci się przeciwko jego twórcom. Tylko, czy takiej przyszłości dla Rzeczpospolitej chcemy?