Obcując ze współczesną literaturą faktu, wśród wielkich nazwisk twórców Polskiej Szkoły Reportażu, natrafiłam na Michała Witkowskiego i jego powieści „Lubiewo”. Jej bohaterowie to starsi panowie, wrocławscy homoseksualiści sprzed okresu emancypacji. Mówią o sobie w rodzaju żeńskim, pozują na kobiety – Patrycję, Lukrecję, Jessicę. One nie walczą o prawa do małżeństw i adopcji. W ogóle nie walczą i do niczego nie dążą. Nie mówią językiem Tomasza Raczka. Mówią „nie” dla stałego partnera, „nie” dla kondomów, „nie” dla bliskości i przyjaźni. „Tak” dla pikiety, urofilii, oralnego seksu, seksu w ogóle, dla rui.

W styczniu mija dziesięć lat od wydania książki. Z tej okazji przeprowadzę krótką rozmowę z uczniem klasy maturalnej, Mariuszem, który oficjalnie przyznaje się do tego, że jest gejem.

Dziennikarz: Czy w slangu gejowskim wciąż funkcjonuje słowo „pikieta”? Spotkałeś się z tym określeniem?
Mariusz: Nie słyszałem o innym znaczeniu tego słowa, poza tym, które jest znane dla całego społeczeństwa. Jestem dość zdziwiony samym terminem „slang gejowski”. Trudno mi stwierdzić, czy takie zjawisko naprawdę funkcjonuje.

D: Ja pierwszy raz spotkałam się z tym pojęciem w powieści Michała Witkowskiego „Lubiewo”. Sprawdziłam definicję i o to co przeczytałam: „określenie wywodzące się z gejowskiego slangu, oznaczające miejsce spotkań osób szukających szybkiego i anonimowego seksu”. Być może dziś to miejsce schadzek funkcjonuje pod inną nazwą?
M: Być może. Mówiąc szczerze… nie obracam się w gejowskim społeczeństwie na tyle, aby władać ich slangiem.

D: A na ile jesteś w tym społeczeństwie, aby móc cokolwiek o tym światku powiedzieć? W jakiś sposób integrujesz się z homoseksualną społecznością?
M: Szczerze? Wolę nie przebywać w środowisku osób homoseksualnych. Są specyficzni. Często jedyne o czym myślą, to seks z młodą osobą. Ja jestem na tyle rozważny, że nie wplątuję się w takie towarzystwo.

D: Z młodą osobą… Ty masz prawie 19 lat, a Ci, którzy myślą o Tobie w takich kategoriach, w jakim są wieku?
M: Zazwyczaj są to osoby w wieku od 20 do 30 lat. Wiek nie gra tak dużej roli, jak doświadczenie seksualne. Zostałem wychowany w przeświadczeniu, że osoby homoseksualne nie dbają o higienę stosunku. Często łapią choroby. Boję się zarażenia. Wolę mieć normalne kontakty z osobami homoseksualnym. Relacje odnoszące się tylko i wyłącznie do seksu mnie nie obchodzą.

D: Rozumiem. Wydaje mi się, że nie jesteś gejem, który uważa, że trzeba urządzać parady, nosić tęczowe chorągwie, dopuszczać do małżeństwa i adopcji dzieci. Czy moje wrażenie jest mylne?
M: Nie, jest jak najbardziej poprawne. Wolę, aby ludzie postrzegali nas jako zwyczajne osoby. Nie musimy się obnosić ze swoją seksualnością na każdym kroku. Takie parady budują w społeczeństwie typowe stereotypy geja, które są jak najbardziej mylne, porównując ogól ludzi homoseksualnych, a tych chodzących na parady. Wydaje mi też się, że chcąc być akceptowani przez społeczeństwo, powinniśmy akceptować także tych, którzy nas nie akceptują. Narzucając im swoje racje, niczego się nie zdziała. Napędza to tylko lawinę nienawiści w stronę gejów i całego społeczeństwa LGBT.

D: Niektórzy uważają, że walka przeciwko tak zwanej dyskryminacji mniejszości seksualnych jest ukrytą, lecz jakże nachalną promocją homoseksualizmu. Jak widać ludzie wygłaszają różne teorie („homoseksualizm to pomyłka natury”, „wybryk”, „może błąd ewolucji”). Gdy nie chcesz się za bardzo integrować ze społecznością gejowską, nie czujesz się wyalienowany? De facto nikt nie zrozumie Twoich potrzeb seksualnych, tak jak ludzie Tobie podobni.
M: Nie, nie czuję się wyalienowany. Myślę, że wielu osób tak naprawdę nie obchodzą moje preferencje seksualne, czy potrzeby. Nie postrzegają mnie przez pryzmat geja, lecz człowieka. Oczywiste jest to, że na co dzień można spotkać się z falą nienawiści w kierunku gejów za to, że istnieją. Nie mogę ich zmusić do zaakceptowania mnie, więc ignoruje takie zachowania.

D: Czujesz się na tyle komfortowo, żeby powiedzieć „Jestem szczęśliwy, bo jestem gejem i Polakiem. Przyszłość w tym kraju mnie nie przeraża”?
M: Wiesz, jest wiele krajów, w których bycie gejem jest na tyle komfortowe, by żyć otwarcie. Z drugiej strony, na świecie są również kraje takie, w których za bycie osobą homoseksualną jest kara ukamienowania, bądź też powieszenie. Ja uważam, że Polska jest mniej więcej po środku. Kocham Polskę i uważam, że żyje mi się w niej dobrze. Nie zamierzam narzekać, na kraj, w którym mieszkam, choć do pełnego komfortu dużo brakuje.

D: Urodziłeś się w połowie lat dziewięćdziesiątych. Dziś sytuacja prawna i społeczna osób LGBT wygląda dużo lepiej, niż np. czterdzieści lat temu. Pisze się o Was w „Polityce” i „Wprost”. Wiele znanych osobistości przyznaje się do swojej odmiennej orientacji. Wyobraź sobie, że Twój okres dojrzewania przypada na lata sześćdziesiąte dwudziestego wieku…
M: Myślę, że dużo by się nie zmieniło. Żyłbym mniej więcej tak samo. Nie wydaje mi się, że treść książki „Lubiewo” może w jakiś sposób opisać życie geja w tamtym okresie. Jest za bardzo subiektywnie napisana, by móc coś z tego wywnioskować. W dzisiejszych czasach, jest identycznie, to Ty wybierasz drogę jaką podążasz. Jeżeli chcesz się „puszczać”, będziesz jak bohaterowie tej książki, ale możesz też wybrać drogę przemyślanego seksu i poczekać z nim na odpowiedni moment.

D: (śmiech) Długo się znamy, a nie powiedziałeś mi nigdy, jak odkryłeś, że jesteś gejem. Może na koniec naszej rozmowy opowiesz mi o tym. Zamieniam się w słuch…
M: W czwartej klasie szkoły podstawowej mój kolega z ławki wysłał mi link do strony z filmami pornograficznymi. Jak dobrze pamiętam – mikolaje.org. Byłem ciekawy, więc zajrzałem. Moim oczom ukazała się taka scena: naga kobieta, a nad nią mężczyzna z wielkim penisem. Mój był dużo mniejszy, zacząłem się zastanawiać, czy coś ze mną nie tak. Może mam jakąś anomalię? – zamartwiałem się (śmiech). Szukając odpowiedzi trafiłem na stronę gejowską. Oglądałem filmiki, na początku tylko dla celów dydaktycznych, aby dowiedzieć się prawdy o męskim przyrodzeniu. Już wtedy czułem, że ciało mężczyzny mnie pociąga, ale nie przyjmowałem do wiadomości, że jestem homo. Skończyło się na tym, że dzień w dzień wchodziłem na strony o takiej tematyce i tak zostałem gejem (śmiech).

rozmawiała: Anna Kaniewska

Imię rozmówcy zostało zmienione na jego wyraźną prośbę.