Każdy z nas ma w swojej kolekcji przeczytanych książek taką, która zapadła mu w pamięci na dłuższy czas. Do jednej z moich niezapomnianych pozycji należy „Oskar i Pani Róża” Erica Emanuela Schmitta. Jest to ponadczasowa powieść, która przedstawia historię małego chłopca zmagającego się z ciężką chorobą R11; rakiem.

Oskar na swojej drodze spotyka magiczną osobę, Panią Różę. Kobieta wprowadza w życie chorego mnóstwo ciepła. Spędza z nim dużo czasu, pozwala nazywać się ciocią Różą.  To właśnie dzięki niej Oskar nigdy nie czuje się samotny. Wolontariuszka nie pozwala chłopcu się poddać, jest w jego życiu iskierką nadziei.

Drugim promykiem jest dla Oskara Peggy. Dziewczynka , która z powodu choroby krwi miała niebieskawy kolor skóry. Oskar wiąże swoje plany z Peggy, ale niestety po operacji dziewczynkę wypuścili do domu.  Nazywa ją wróżką .

Książka warta jest przeczytania, pokazuje nieustającą walkę o życie. Każda strona uczy nas, aby doceniać chwile. Książka przywraca wiarę, wiarę w Boga, w którego niestety tak często wątpimy. Daje nadzieje i próbuje odpowiedzieć na nieustające pytanie: „Jak żyć?”. Powieść kończy się niespodziewanie dla czytelnika. Nie zdradzę jednak zakończenia. Powiem jedynie, że warto zapoznać się z jej treścią.

Sandra Hryckiewicz