Już 18 listopada do księgarń trafi absolutnie unikatowa publikacja: Wiesław Michnikowski, od wielu lat unikający wywiadów, wycofany z życia zawodowego i towarzyskiego, teraz powraca w szczerej rozmowie ze swoim synem, Marcinem. „Tani drań” to wyjątkowy wywiad rzeka z wyjątkowym artystą, który odpowiadając na pytania syna przeprowadza nas od przedwojennej Warszawy, przez wspomnienia z aktorskiej garderoby, aż po ostatnie lata. A jeśli do tego dodać ujmujący uśmiech i diabelnie złośliwy dowcip? Proszę Państwa, przed Wami Wiesław Michnikowski!

Wiesław Michnikowski (ur. 1922) należy do czołowych postaci polskiego kabaretu i estrady. Całe pokolenia zachwycały się jego piosenkami z Kabaretu Starszych Panów. „Addio, pomidory”, „Mija mi” i „Wesołe jest życie staruszka” czy wreszcie niezapomniany skecz „Sęk” w wykonaniu z Edwardem Dziewońskim. Młodzi bezbłędnie rozpoznają jego głos jako Papę Smerfa. Wiesław Michnikowski – jak sam przyznaje – to przede wszystkim człowiek teatru. W trakcie kariery scenicznej związany był najpierw z teatrami lubelskimi, a następnie z Warszawą. Grywał na deskach teatru Klasycznego, Nowej Warszawy, Komedii oraz Współczesnego, tworząc jednocześnie wiele niezapomnianych kreacji w słuchowiskach, filmach i serialach telewizyjnych. Udzielał głosu postaciom z kreskówek. Współtworzył TVP, pracując jako spiker w studiu doświadczanym Telewizji Polskiej, choć zapisał się w również w pamięci radiosłuchaczy jako „głos” – aktor i spiker – audycji Polskiego Radia. Obdarzony niewątpliwym talentem komediowym przez lata był jednym z filarów najpierw Kabaretu Starszych Panów, a następnie Dudka. Nie można mu także odmówić znakomitego poczucia humoru poza sceną, o czym miało okazję przekonać się na własnej skórze wielu jego kolegów. Po blisko 60 latach uznał, że czas ustąpić miejsca młodszym. Pora na wspomnienia…

Marcin Michnikowski (ur. 1958) ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Marii Konopnickiej w Warszawie, a następnie Wydział Mechaniki Precyzyjnej Politechniki Warszawskiej, uzyskując tytuł magistra w specjalności Inżynieria Biomedyczna (1986). Od czasu ukończenia studiów pracuje nieprzerwanie w Instytucie Biocybernetyki i Inżynierii Biomedycznej im. Macieja Nałęcza PAN w Warszawie, gdzie w 2000 roku uzyskał tytuł doktora. Zajmuje się zagadnieniami związanymi ze wspomaganiem oddychania, budową aparatury medycznej, sztuczną inteligencją.