Rocznica podpisania Porozumień Sierpniowych. Delegacja władz złożyła kwiaty pod Pomnikiem Poległych Stoczniowców w Gdańsku. Wśród przedstawicieli władzy pojawił się także Bogdan Borusewicz – marszałek Senatu. Ubrany w sportową koszulkę…

Za moich czasów uczono już od dzieciństwa, że w niedzielę do kościoła należy się ubrać odświętnie. Podobnie idąc do teatru (opery, filharmonii), do sądu, do kogoś z wizytą, czy na egzamin (gimnazjalny, maturalny, na uczelni).

Ten odświętny ubiór w każdej z przytoczonych sytuacji świadczyć miał o moim szacunku dla wyznawanej wiary, Sztuki (przez duże S), powagi sądu wydającego wyroki w imieniu Rzeczpospolitej, do osoby, którą odwiedzam, dla egzaminującego mnie mistrza, mentora, guru.

Czasy się zmieniły, zasady nieco rozluźniono. Już toleruje się młodych ludzi w jeansach na koncercie w filharmonii, już dopuszczalny jest luźny sweterek w teatrze czy swobodna, sportowa marynarka w sądzie. Ale, przynajmniej w moim pokoleniu, nie ma tolerancji dla lekceważenia symboli walki Polaków z systemem wypaczeń władzy socjalistycznej Polski.

Tak się składa, że Marszałek Senatu, pan Bogdan Borusewicz należy do mojego pokolenia. I albo pobierał już od dzieciństwa bardzo kiepskie nauki, albo był bardzo kiepskim uczniem, albo sprawowane urzędy i dawne zasługi wywołały tak wielką zarozumiałość, że dla niego nie ma już żadnych świętości.

Przykład stroju, w jakim pan Marszałek wystąpił pod Pomnikiem Poległych Stoczniowców w Gdańsku świadczy o tym, że dla niego z ideałów Solidarności zostało już bardzo niewiele, a ci, którym pomnik ten wystawiono, nie zasługują na pana „marszałkowy” szacunek.

Moim zdaniem żadne, powtarzam żadne zasługi, dzisiejsze przywileje czy sprawowane funkcje nie upoważniają do tego, by rocznicę podpisania Porozumień Sierpniowych czcić w sportowej kurtce czy roboczej koszulce. Pamięć tamtych wydarzeń po prostu na to nie pozwala. Ale nie każdy jest w stanie to zrozumieć.