Idą Święta… i jak to zwykle przed Świętami bywa, na ulicach daje się zaobserwować wzmożony ruch. Szczególnie widoczne było to w sobotę 12 grudnia w Warszawie, gdzie w tą i z powrotem spacerowały sobie tysięczne tłumy i to bynajmniej nie w celu robienia przedświątecznych zakupów. Większość owych „spacerowiczów” wybrała tą formę aktywności fizycznej, by w ten sposób wyrazić swoją opinię w sporze toczonym wokół Trybunału Konstytucyjnego.

Pretekstem wyprowadzenia owych ludzi na ulicę było nie opublikowanie przez Rząd w Dzienniku Ustaw, orzeczenia owego Trybunału w sprawie wyboru nowych sędziów, mających uzupełnić skład owego organu.

Twierdzę, że był to wyłącznie pretekst, prawdziwym powodem było sukcesywne odcinanie przez nową władzę źródeł finansowania platformerskiej sitwie, zaś celem rozhuśtanie nastrojów społecznych i mobilizacja „zdrowych sił społeczeństwa” do walki w obronie „zagrożonej demokracji”, czyli w domyśle – pogrobowców Unii Wolności jako jej „niezłomnych rycerzy” obsiadłych za rządów poprzedniej koalicji wszystkie możliwe stanowiska w administracji i spółkach Skarbu Państwa, a teraz z nich sukcesywnie rugowanych.

Można zrozumieć ich frustrację – w końcu odcięcie … od koryta to niezwykle bolesna operacja, tym nie mniej publiczne ogłaszanie zgromadzonym ludziom, że oto kto wiadomo czy nie jest to ostatnia legalna demonstracja budzić musi po prostu niesmak.

Takie nagromadzenie złej woli i demagogii przypomina mi słynną wypowiedź z 2014 roku, wywodzącego się z tego środowiska byłego premiera (czasowo na emigracji zarobkowej w Brukseli ), że oto „…nie wiadomo czy pierwszego września nasze dzieci normalnie pójdą do szkoły”. Jak pamiętamy poszły – rzecz jasna poza tymi, które wybrały wagary.

Odnoszę ponadto nieodparte wrażenie, że spór o opublikowanie owego ( kontrowersyjnego) orzeczenia w Dzienniku Ustaw jest kompletnie bezprzedmiotowy. Imaginujcie sobie Państwo, że poprzednia ekipa rządząca ma w swojej kolekcji 49 (!!) opublikowanych i niewykonanych (!) orzeczeń TK.

Jako przykład przywiodę tu orzeczenie wydane 07.05.14 i ogłoszone w Dzienniku Ustaw 2014 pod pozycją 684, które dotyczyło NIEKONSTYTUCYJNOŚCI podniesienia wieku emerytalnego. Owo orzeczenie dotyczyło losu milionów Polek i Polaków a nie wyboru kilku sędziów a pomimo to nikt z ówcześnie rządzących nie zawracał sobie nim głowy zaś Wysoki Trybunał bynajmniej nie domagał się od nich jego wykonania.

Wygląda na to, że o ile Prezydent Andrzej Duda i obecny Rząd spełnią swe zapowiedzi powrotu do poprzednio obowiązującego wieku emerytalnego (na co wiele wskazuje !), to wypełnią w ten sposób owo niewykonane przez poprzedników orzeczenie o co – o dziwo ! – ów organ wcale się nie dopomina!

Rozumiejąc kłopoty z pamięcią Pań i Panów Sędziów – w końcu sam mieszczę się w przedziale wieku 60 + – liczę, że teraz po przypomnieniu owego zapomnianego aktu prawnego ruszą Oni in gremio do walki o jego realizację, jak i pozostałych „olanych” przez poprzedni Rząd.

Warto przy okazji nadmienić, że przywołany akt prawny opublikowano w D.U. 21 dni po jego ogłoszeniu przez Trybunał a mino to – o ile mnie pamięć nie myli – owo szacowne gremium nie nalegało histerycznie na jego natychmiastową publikację, pod rygorem rozmaitych nieprzyjemności, od łamania kołem począwszy po zawleczenie rządzących (zapewne końmi !) pod Trybunał Stanu. Wszystko w imię obrony demokracji rzecz jasna.

Wszystko co napisałem można bez trudu sprawdzić klikając sobie w Internecie „niewykonane orzeczenia TK”. Bardzo pouczająca lektura, którą serdecznie polecam.

Do czasu wykonania orzeczenia o wyborze sędziów proponuję powrócić po wykonaniu ostatniego z zaległych – niewykonanych – 49 pozostawionych przez poprzedników. Roboty wystarczy na minimum dwie kadencje!