Nerki za 130.000 dolarów, rogówka za 25.000 dolarów, 160.000 dolarów za wątrobę, kości po 5500 dolarów, centymetr kwadratowy skóry za pół dolara. Przypuszczalnie nawet serce – za milion dolarów.

To ceny sprzedaży organów ludzkich na czarnym rynku, które oszacowała Światowa Organizacja Zdrowia. Według doniesień dokonuje się 10.000 przeszczepów rocznie, w większości nerki.

Sześcioletni Guo Bin z chińskiej prowincji Shanxi w sierpniowe popołudnie nie wrócił z podwórka na obiad. Zaniepokojeni rodzice szukali go pięć godzin i znaleźli z zakrwawioną twarzą i wydrążonymi oczami. Powiedział im, że zabrała go kobieta mówiąca dziwnym akcentem i ona go okaleczyła. Podejrzenie padło na handlarzy ludzkimi narządami, którzy – według organizacji Global Financial Integrity rocznie mają od 600 mln do 1,2 mld dolarów zysku za ten nielegalny i nieludzki proceder i są na dziesiątym miejscu wśród nielegalnych działań przynoszących zysk, m. in. handlem bronią czy narkotykami na pierwszym miejscu.

Handel ludzkimi narządami działa przede wszystkim ze względu na bajeczne zarobki i słabą informacje o tym, że co dziesiąty przeszczepiony narząd na świecie pochodzi właśnie z nielegalnego handlu, który działa w podziemiu i trudno określić jego zakres i jak go powstrzymać – powiedział Luc Noel ze Światowej Organizacji Zdrowia (WHO).

Kilka krajów uchwaliło niedawno przepisy zakazujące tego handlu, wśród nich: Chiny, Egipt, Filipiny i Pakistan. Indie zrobiły to w 1994 roku, wcześniej uważano je za światowe centrum przeszczepu nerki w tzw. turystyce przeszczepowej. Na Filipinach do czasu zakazu nielegalnej sprzedaży narządów ludzkich w 2008 roku oferowano pakiet nerki z całkowitą opieką za 25.000 dolarów.

Amerykański dziennikarz, Scott Carney w książce The Red Market (Czerwony rynek) opisuje m.in. sytuację w Azji, gdzie po tsunami w 2004 roku wiele osób, ze względu na trudności, chciało w obozach, w których szukali schronienia, sprzedawać nerki.

Tymczasem w Afryce, gdzie niektóre narządy używane są w rytuałach, kilka tygodni temu tubylcy w Madagaskarze spalili dwóch Europejczyków, którzy w lodówce trzymali narządy ludzkie zabitego chłopaka, przeznaczone na sprzedaż. Jedynym krajem dopuszczającym legalną sprzedaż nerki jest Iran. Ceny wahają się od około 1200 dolarów, na dawcę nie czeka się długo. Dlatego zwolennicy legalizacji sprzedaży narządów ludzkich do przeszczepu wskazują na Iran, jako przykład godny naśladowania.

Badania pokazują także, że większość ludzi, którzy decydują się na sprzedaż organów, ze względu na trudności finansowe, potem żałuje, bo pogarsza się ich stan zdrowia, a rehabilitacja jest trudna. Niektórzy z nich, będący ofiarami porwań i pozbawienia wolności, często pozostają bez właściwej opieki. Z tego powodu – mówi Noel – kluczem do udanej walki handlem narządami jest zmniejszenie zapotrzebowania na nie. Oczywiście zapotrzebowanie na nie będzie, ale narządy powinno się otrzymywać drogą darowizny po śmierci dawcy. To zmniejszy przepaść między biednymi i bogatymi – podkreśla Noel – i jako przykład podaje Norwegię, która w ten sposób zaspokaja wszystkie potrzeby chorych, oczekujących na przeszczep. Gdy tymczasem w USA na nerki czeka 83.000 osób.

Pierwszy przypadek handlu organami odkryto w zeszłym roku w Wielkiej Brytanii. Wywołał on wielkie oburzenie: Jak to się stało?

Co się z nami dzieje?

Handlujący ludzkimi organami kuszą ludzi obietnicami dużych pieniędzy, rzeczywistość pokazuje jednak co innego. Często nie dostają nic. Dlatego też trzeba informować potencjalnych dawców i podnosić ich świadomość, aby zapobiec niepotrzebnym tragediom. Należy też podjąć skuteczną walkę z handlującymi i skutecznie ich ścigać.

Źródło: Dnevnik
Opracował: Zenon Lica