Rzecznik Praw Obywatelskich w mediach kreuje się na prawdziwego obrońcę praw zwykłych obywateli. Ten obraz ma się jednak nijak do rzeczywistości. Na konkretnym przykładzie pokażemy, jaki jest prawdziwy stosunek Adama Bodnara do spraw i problemów zwykłych obywateli.

Jeśli obywatel został poszkodowany przez wymiar sprawiedliwości, wierzy, że ostatnią instytucją, która może mu pomóc jest Rzecznik Praw Obywatelskich. Nic bardziej mylnego. Zamiast zajmować się sprawami zwykłych obywateli, Adam Bodnar buduje swój wizerunek w mediach. Jest to wyjątkowo niepokojące zjawisko, ponieważ zaniechania Rzecznika w niektórych przypadkach mogą oznaczać prawdziwe ludzkie dramaty.

„W Biurze Rzecznika Praw Obywatelskich odbyła się konferencja dotycząca sytuacji osób przebywających w zakładach poprawczych i schroniskach dla nieletnich” – czytamy w jednym z komunikatów prasowych RPO.

Swego czasu Rzecznik organizował spotkanie z zagranicznymi studentami, na którym nie mogło zabraknąć kamer. Konferencja miała udowodnić, że obcokrajowcy są w Polsce zagrożeni i pokazać, że Rzecznik Praw Obywatelskich jest tematem zainteresowany… Czy coś więcej z niej wynikło? Pisaliśmy o tym tu: https://gazetabaltycka.pl/promowane/ustawka-u-rzecznika-praw-obywatelskich

Każde tego typu medialne przedsięwzięcie próbuje się przedstawić jako „wielki sukces” Bodnara i kolejny krok w jego „walce o prawa obywatela”.

Problem polega jednak na tym, że z inscenizowanych spotkań, reżyserowanych konferencji i wizyt w studiach telewizyjnych, dla poszkodowanego przez wymiar sprawiedliwości obywatela zupełnie nic nie wynika! Najprawdopodobniej medialna nadaktywność Adama Bodnara powoduje, że nie ma on czasu na realne zajmowanie się sprawami obywatelskimi.

Obywatel, który w sposób oczywisty został poszkodowany przez sąd w sprawie o wykroczenie, postanowił poprosić Rzecznika Praw Obywatelskich jedynie o wniesienie kasacji w jego sprawie. Tym bardziej, że problem skazywania za wykroczenia drogowe w oparciu w zdjęcia z fotoradarów, na których nie widać twarzy kierującego jest bardzo istotnym i powszechnym społecznie.

Co robi Adam Bodnar? Otóż rękami podległych mu urzędników nie odpowiada na pismo z prośbą o interwencję przez ponad… 2 miesiące! Łamiąc w ten sposób zarówno zasadę dobrych obyczajów, jak i powszechnie przyjęty i opisany w przepisach 30-dniowy termin odpowiedzi organu publicznego na skierowane pismo. Dopiero dziennikarska interwencja spowodowała, że tydzień później odpowiedź została sformułowana. Niestety z jej treści wynika, że pismo obywatela prawdopodobnie w ogóle nie zostało przeczytane! Odpowiedź ma charakter ogólny, wręcz szablonowy i nie pasuje do sformułowanego wcześniej wniosku! Zarówno pod względem treści jak i czasu trwania korespondencji można ją odebrać wręcz jako wyraz pogardy Rzecznika Praw Obywatelskich wobec obywatela.

Przeciętne zatrudnienie w Biurze Rzecznika Praw Obywatelskich w przeliczeniu na pełne etaty w 2014 roku wyniosło 293 osoby, a średnie miesięczne wynagrodzenie brutto to 6439 zł. W ustawie budżetowej na 2015 wydatki Rzecznika Praw Obywatelskich zaplanowano w wysokości 38,6 mln zł

Tymczasem Biuro Rzecznika Praw Obywatelskich w naszej ocenie nie pracuje sprawnie. Odpowiadanie na pisma w tak długim czasie, jak ma to miejsce obecnie – w innych sprawach, w których ważą się losy ludzkiego życia – oznaczać może prawdziwe ludzkie tragedie! Czy Adam Bodnar zdaje sobie z tego sprawę wędrując między jednym a drugim studiem telewizyjnym? Nic na to nie wskazuje.

Prawdziwie pozytywny wizerunek i społeczne uznanie budują realne dokonania, a nie kreowany medialny obraz. W przypadku obecnego Rzecznika Praw Obywatelskich bardzo trudno jest wskazać jakiekolwiek realne dokonania, które w sposób faktyczny wzmacniałyby prawa przeciętnego obywatela.