Powoli, choć wciąż zbyt wolno, opadają emocje związane z tzw. rewolucją na Ukrainie. Polska opinia publiczna zaczyna pojmować, na czym polega istota tamtejszego konfliktu i z jakimi konsekwencjami się wiąże. Zaczynamy także analizować bilans zysków i strat wynikających z polskiego wsparcia ukraińskiej rewolucji. I nie ulega wątpliwości, że dla naszego kraju ten bilans jest niekorzystny.

Naszych rolników od dawna dotykają skutki embarga nałożonego przez Rosję, nasi handlowcy mocno odczuli efekt spadającej wartości rubla, bo coraz mniej Rosjan z obwodu kaliningradzkiego przyjeżdża do Polski na zakupy. I jedynie kierowcy są zadowoleni, bo ceny paliwa znacznie spadły. W ogólnym bilansie ekonomicznym wygląda to jednak dla nas niekorzystnie. W dodatku wciąż część naszych obywateli ma świadomość podwyższonego zagrożenia wojną z Rosją, co nie buduje w społeczeństwie atmosfery bezpieczeństwa. Gdy przypomnimy sobie, że z Rosją wciąż współpracują Niemcy, Francuzi i jeszcze kilka innych krajów, a UE w relacji w Rosją nie wykazuje pełnej solidarności, polskie zaangażowanie w ukraiński przewrót było błędem. I nieprzypadkowo dziś każdy polityk wypowiadający się na temat możliwej pomocy militarnej na Ukrainie wypowiada się wyjątkowo wstrzemięźliwie i dyplomatycznie. Dobrze wie, że inaczej niż na początku ukraińskiej rewolucji, kiedy byliśmy gotowi wspierać Ukrainę za wszelką cenę, dziś takiego przekonania w społeczeństwie już nie ma.

Kto na ukraińsko-rosyjskim konflikcie skorzystał?

Oczywiście Amerykanie, którzy od zawsze we wszelkich konfliktach starali się zająć bezpieczną i wygodną dla siebie pozycję. Nie ulega wątpliwości, że to właśnie nasi „przyjaciele” zainicjowali rewolucję na Ukrainie, ale to my, Rosjanie, Ukraińcy, oraz cała Unia Europejska – mamy potężny kłopot. Kłopotu nie mają jedynie Amerykanie, którzy skutecznie zrealizowali swój strategiczny cel polegający na osłabieniu Rosji. Słaba Rosja może cieszyć Amerykanów, ale tylko ich. Dziś prezydent USA funkcjonuje w roli obserwatora i komentatora krwawych wydarzeń na Ukrainie. Z groźną miną z promptera odczytuje referaty straszące Rosję, potępiające agresję, traktujące o cywilizowanym świecie i zachodnich wartościach. A na Ukrainie każdego dnia giną niewinni ludzie…

Co należy zrobić?

Jak najszybciej zakończyć marsz Ukrainy do Unii Europejskiej. Ten kraj przez kolejne dziesiątki lat i tak do niej nie przystąpi – ze względów gospodarczych, społecznych, geopolitycznych, militarnych, ale także mentalnościowych – ukraińskie społeczeństwo nie jest i jeszcze długo nie będzie gotowe na to, aby stało się częścią Europy. Na to potrzeba pokoleń. Z drugiej strony, i to jest zrozumiałe, UE także nie za bardzo jest zainteresowana przyjęciem w swój poczet Ukrainy. Z kolei z trzeciej strony Rosja robi wszystko, aby nie oddać Ukrainy Zachodowi. Jak na razie działa wyjątkowo skutecznie.

Im szybciej władze Ukrainy zrezygnują z marzeń o Unii, tym mniej będzie ofiar wśród obywateli tego kraju, tym mniej będzie zniszczeń na terenie kraju, który w wielu miejscach i tak jest całkowicie zdewastowany. Już teraz wiele lat zajmie jego odbudowa. Z Rosją należy usiąść do stołu i zacząć rozmawiać na temat rozejmu i możliwości współpracy.