Ryszard Petru usilnie próbuje budować wizerunek politycznego lidera opozycji. Jednak poza ogromnymi ambicjami, trudno dostrzec jakiekolwiek fakty i okoliczności, które mogłyby go do tego uprawniać.

Wraz z kreowaniem wizerunku „Petru-lidera opozycji” pojawiają się w przestrzeni publicznej komentarze „ekspertów”, „niezależne sondaże” i szereg innych wytworów marketingowych, które w zamyśle mają utwierdzać wyborców, że to właśnie Ryszard Petru jest jedynym i właściwym liderem opozycji.

Wygląda nawet na to, że sam Petru w swoje liderowanie uwierzył. Na konferencjach prasowych jasno wydaje dyspozycje Jarosławowi Kaczyńskiemu, mówiąc co ten powinien zrobić, jakie podjąć decyzje, jak zareagować; w podobnym tonie zwraca się do prezydenta. Często powtarza, że on jako Nowoczesna na coś pozwoli, lub na coś nie pozwoli.

Zabawne? Zdecydowanie tak, zwłaszcza, gdy weźmiemy pod uwagę fakty. A te plasują klub parlamentarny partii Ryszarda Petru wśród najmniejszych a tym samym najmniej znaczących. Mniejszy jest tylko PSL. Liczba posłów Nowoczesnej wynosi zaledwie 29, co stanowi nieco ponad 6 proc. wszystkich posłów!

Innym, ale nie mniej ciekawym zagadnieniem jest głoszony powszechnie „profesjonalizm” Nowoczesnej. – Potrzebujemy ludzi z dorobkiem, wartościowych, którzy coś osiągnęli – mówią publicznie przedstawiciele partii. Tymczasem, gdy analizuje się dorobek posłów Nowoczesnej i słucha ich wypowiedzi, zwłaszcza posłanek (bo one są najbardziej aktywne medialnie – co jest zgodne z zasadami marketingu politycznego) – często można odnieść wrażenie, że przenieśliśmy się na lekcję języka polskiego do szkoły średniej i na pytanie nauczyciela właśnie odpowiadają uczennice, które bardzo chcą być najlepsze, pragną tego z całych sił, ale niestety brakuje im talentu i wiedzy. Nie warto wspominać o wątpliwej znajomości historii, którą niedawno przypadkowo zapewne ujawnił szef Nowoczesnej, czy też o postać posła Mieszkowskiego, który publicznie przedstawia się jako „kulturoznawca”, a w rzeczywistości ma zaledwie średnie wykształcenie, prawdopodobnie ze zdaną maturą, choć w obliczu powyższego faktu, należy do tego założenia podchodzić raczej z nieufnością.

Życzliwym milczeniem wypadałoby skwitować brak projektów ustaw ze strony wspomnianej partii i kontrastującą z tym medialną nadaktywność jej członków. Ta z kolei ujawnia dwie bardzo zgubne w polityce cechy, które często wręcz dyskwalifikują polityka. Chodzi o pychę i arogancję – które nietrudno dostrzec w postawie Ryszarda Petru. Właśnie te dwie cechy wyborcy Nowoczesnej dostrzegają coraz częściej.

W marketingu politycznym istnieje fundamentalna zasada, która mówi, że pustkę można próbować zamknąć w pudełku i opakować w błyszczący papier, ale tylko na bardzo krótko. Szybko przychodzi czas weryfikacji a pudełko zostaje otwarte. Nowoczesną też niedługo trzeba będzie otworzyć, co dla wielu jej wyborców stanie się przyczyną ogromnego rozczarowania.