„Polak-Węgier dwa bratanki, i do szabli i do szklanki” – mówi przysłowie, które jest znane chyba każdemu zarówno na ziemi polskiej, jak i węgierskiej. 23 marca, z okazji dnia przyjaźni polsko-węgierskiej w XXI dzielnicy Budapesztu, Csepel, przedstawiciele tutejszego samorządu, oraz samorządów bratnich miast  upamiętnili wspólna przeszłość, chwile chwały oraz otworzyli wystawę o polskim kapłanie męczenniku, błogosławionym Jerzym Popiełuszce. Na Węgrzech jedynie tutaj dbają o cześć kapłana męczennika, którego imieniem nazwano nawet ulicę w XXI dzielnicy.

Uroczystości rozpoczęły się przy tablicy pamiątkowej, którą dwa lata temu odsłonili prezydenci Polski i Węgier, i która upamiętnia pomoc węgierskiej huty „Csepel” produkującej wówczas amunicję dla potrzeb wojny polsko-bolszewickiej w 1920 roku. Konsul RP w Budapeszcie, Andrzej Kalinowski podkreślił, że „Cud nad Wisła” bez pomocy węgierskiej, by się nie odbył. Pod tablicą pamiątkowa bł. ks. Jerzego Popiełuszki  przedstawiciele samorządów złożyli wieńce, a następnie delegacje udały się do Centrum Sportu, Rozrywki i Kultury przy ul. Hollandi. Dwa lata temu w tym miejscu zbudowano i poświęcono drewnianą dzwonnicę na cześć ks. Jerzego, a teraz otwarto wystawę poświęconą jego życiu i działalności.

Tablica upamiętniająca bł. ks. Jerzego Popiełuszkę.

Uroczystą mowę  wygłosili pani Katarzyna Soborak, dyrektor muzeum ks. Jerzego Popiełuszki w Warszawie, świadek życia i działalności kapłana-męczennika, oraz Szilárd Németh, burmistrz dzielnicy Csepel i poseł do parlamentu, który zwrócił się do ks. Jerzego długą modlitwą, z której cytujemy kilka myśli: „Baranku ofiarujący samego siebie! Dziękujemy Ci, o ile za to dziękować można, za ofiarowanie Twojego życia. Wiemy, że Twoja ofiara została dopełniona także za nas, Węgrów, miała wpływ także na nasze życie, nawet wtedy, jeśli większość  węgierskiego społeczeństwa nie przyjęła tego do wiadomości (…) Błogosławiony księże Jerzy, synu bratniego narodu polskiego, którego przesłanie, choć z opóźnieniem, dotarło także do nas. Oczekujemy więc od Ciebie także pomocy. Bo i Ciebie dotyczy prawda Chrystusowej Ewangelii: „Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie oddaje za przyjaciół swoich”, i Ty z pewnością nie jesteś obojętny na los Twojego narodu. Przez Twoja beatyfikację Kościół uczynił Twój przykład powszechnie uznanym, jak i łaski płynące przez Twoje wstawiennictwo. Bądź więc, błogosławiony księże Jerzy, patronem i naszego narodu. Życzymy, abyś odnalazł swoje mieszkanie w duszach jak najwięcej Węgrów (…)”

Bł. ks. Jerzy Popiełuszko urodził się 14. września 1947. roku we wsi Okopy koło Suchowoli. Jego rodzice, Marianna i Władysław byli rolnikami. Po maturze w 1965 r. wstąpił do WSD w Warszawie. W latach 1966-68 odbył służbę wojskową, po której ciężko zachorował. Odtąd do końca życia będzie miał kłopoty ze zdrowiem.

28. maja 1972. roku przyjął święcenia kapłańskie  z rąk kardynała Stefana Wyszyńskiego. Na obrazku prymicyjnym zapisał znamienne słowa: „Posyła mnie Bóg, abym głosił Ewangelie i leczył rany zbolałych serc”.

Do roku 1979 ks. Jerzy pełnił posługę kapłańską w trzech parafiach, później pracował w Duszpasterstwie Akademickim św. Anny, a następnie został mianowany duszpasterzem średniego personelu medycznego.

Ostatnim miejscem pracy ks. Jerzego, od 20. maja 1980. roku była parafia p.w. św. Stanisława Kostki. Tutaj, od sierpnia 1980 r. zaangażował się w duszpasterstwo Ludzi Pracy. Wtedy to strajkujący hutnicy poprosili ks. kard. Wyszyńskiego, żeby im przysłał kapłana do huty. Zgłosił się ks. Jerzy, który – jak sam wspominał – szedł do hutników z „ogromną tremą”. Jednak od pierwszego spotkania rozpoczęła się duchowa przyjaźń hutników z ks. Jerzym, który co niedzielę odprawiał dla nich msze św. i prowadził katechezę.

Po wprowadzeniu stanu wojennego ks. Popiełuszko organizował liczne działania charytatywne. Wspomagał ludzi prześladowanych i skrzywdzonych. Od 28 lutego 1982 r. roku celebruje msze św. za Ojczyznę i głosi kazania patriotyczno-religijne (było ich razem 26), w których ks. Jerzy – przez pryzmat Ewangelii i nauki Kościoła – interpretuje moralny wymiar bolesnej współczesności. Jego działalność coraz bardziej drażniła ówczesne władze. Dwukrotnie włamano się do jego mieszkania, nieustannie śledzono, niszczono samochód, dwukrotnie wykonano zamach na jego życie.

Jesienią roku 1984 sytuacja ks. Jerzego była bardzo trudna. Wierzył w sens swojej posługi, ale czuł się zmęczony ciągłymi atakami, czuł, że grozi mu śmierć. Ks. Prymas zaproponował mu wyjazd na studia do Rzymu, ale ks. Jerzy nigdy się na to nie zdecydował. 19 października 1984 roku ks. Jerzy został zaproszony do Bydgoszczy , do parafii p. w. Świętych Polskich Braci Męczenników na spotkanie modlitewne w Duszpasterstwie Ludzi Pracy. Wtedy odprawił swoją ostatnią mszę św. w życiu. Nie wygłosił kazania, lecz po mszy św. poprowadził rozważania bolesnych tajemnic Różańca św. Mówił wtedy: „Tylko ten może zwyciężać zło, kto jest sam bogaty w dobro (…) Zwyciężać zło dobrem, to zachować wierność prawdzie”.

Ks. Jerzy nie chciał zostać na noc w Bydgoszczy, mimo nalegań gospodarzy. Postanowił wracać do Warszawy, gdzie następnego dnia o 8. rano miał odprawić mszę św. w kościele św. Stanisława Kostki. Po drodze funkcjonariusze SB ubrani w mundur milicjantów ruchu drogowego zatrzymali samochód, a ks. Jerzego porwali. Wkrótce potem ks. Jerzy został brutalnie pobity i związany. Do jego nóg przywiązali ważący ok. 11 kg. worek z kamieniami. Zatrzymali się pod Włocławkiem, gdzie nieprzytomnego, ale jeszcze żyjącego ks. Jerzego wrzucili do Wisły. Jego ciało odnaleziono 30. października, a pogrzeb odbył się 3. listopada w obecności setek tysięcy wiernych, także Węgrów, którzy trzymali transparent z napisem „Solidarni w bólu”.

Ks. Jerzy został beatyfikowany w Warszawie 6 czerwca 2010 roku. Proces kanonizacyjny jest w toku. Jego hasłem, znanym na całym świecie jest Pawłowe zdanie: „Zło dobrem zwyciężaj”.

Simonne H0llosi Daniella