Kłopoty z polską demokracją
Siedemdziesiąt dziewięć lat od wybuchu największej katastrofy w historii świata – II Wojny Światowej – warto zapytać gdzie dziś jest Polska jak i o to, czy przekonanie o tym, że nie ma Polski bez Unii Europejskiej, jak i nie ma silnej Unii Europejskiej bez Polski – jest jeszcze aktualne?
Sukcesy Polski po zakończeniu II Wojny Światowej to:
- Bezkrwawe przejście z systemu komunistycznego na system demokratyczny w 1989 roku po Okrągłym Stole.
- Wejście Polski do NATO w 1999 roku.
- Wejście Polski do Unii Europejskiej 2004 roku.
Były to najważniejsze wydarzenia między 1989 a 2004 rokiem, które do dziś mają istotny wpływ na sytuację w Polsce i na świecie.
Natomiast nowy porządek świata po 1989 roku ukształtował atak na USA w 2001 roku, gdyż 11.09.2001 roku to był dzień w którym wybuchła III Wojna Światowa mająca również wpływ na historię Polski – choćby na zakup przez Polskę samolotów wielozadaniowych F- 16.
Gdy 1989 roku upadał komunizm a w Polsce zaczęły być odczuwalne reformy Balcerowicza, Polska miała wielkie plany – jak się wówczas wydało nierealne – a były nimi wejście Polski do NATO i Unii Europejskiej.
Wejście Polski do NATO dokonało się przy aprobacie wszystkich środowisk politycznych natomiast wejście do UE już wśród Polaków powodowało podziały i głosy o tym, że wejście Polski do UE pozbawi nas suwerenności. Wielkimi sprzymierzeńcami wejścia Polski do UE była Lewica, natomiast przeciwnikami prawica i skrajna prawica ze wsparciem środowisk kościelnych. Jak się później okazało, pogląd o tym, że Polska straci suwerenność nie przeszkadzało korzystać z dobrodziejstw finansowych jakie daje Unia.
Największym błędem władz Polski po 1989 roku było to, że wzrastająca gospodarka nie przekładała się na sytuacje przeciętnego Polaka. Szczególnie po 2004 roku ten błąd odbił się w nieprzemyślanych inwestycjach sfinansowanych z środków UE. Zamiast inwestować środki UE w rozwój przedsiębiorstw, które ożywiłyby rynek pracy, środki te zostały przeznaczane na baseny, centra rozrywki, lotnika itp.
Dziś, 79 lat od wybuchu II Wojny Światowej, 14 lat od wejścia Polski do UE, jesteśmy na zakręcie demokracji w Polsce. Wielką siłą Polski w UE 2004 roku było to, że nam udało się przejście z komunizmu do demokracji. Dzięki temu z jednej strony mogliśmy być „adwokatem” innych państw aspirujących do UE, z drugiej zaś mieć wpływ na rozwiązywanie ewentualnych konfliktów np. między Ukrainą a Rosją.
Dziś jednak mamy w Polsce kryzys demokracji i konstytucji, czyli de facto kryzys ustrojowy. Okazuje się, że 21 lat funkcjonowania konstytucji nie wystarczyło na jej zakorzenienie w naszym systemie demokratycznym.
Kłopoty z naszą praworządnością od 2015 roku, czyli niezbędnym elementem demokracji, spowodują bezsilność Polski w UE. A to natomiast może spowodować otwarcie drogi do rozkwitu konfliktu na Ukrainie, czyli tym samym na wzrost wpływu Rosji na sytuację w UE i wzmocnienie tzw. Starej Unii.
Konieczny jest powrót Polski na drogę demokracji, bo tylko ten kierunek daje Polsce szanse na kreowanie polityki UE oraz być ewentualnym bezpiecznikiem Ukrainy i Białorusi. Tym samym uniknięcia kolejnej katastrofy mogącej być powrotem do zimnej wojny.
„Jeśli Polska chce dbać o swe interesy, musi się jak najgłębiej zakorzenić się w Europie, wzmacniać sojusz z Ameryką i robić tak wiele, jak może, by Ukraina nie upadła”. (Zbigniew Brzeziński).
Te słowa powinny być mottem Polskiej polityki zagranicznej. Niestety dopóki rządzi PiS moim zdaniem będziemy iść w kierunku demokracji wedle Putina i Łukaszenki. Gdyby tak się stało – byłoby to wyrażenie wotum nieufności złożone wszystkim ofiarom II Wojny Światowej. Oby w Polsce trwała demokracja.
