Bogaty, sparaliżowany znawca sztuki i poezji Philippe (François Cluzet) szuka pomocy przy codziennych czynnościach. Wyluzowany Driss (Omar Sy), chłopak po przejściach, z pustą kieszenią i bez dachu nad głową, chce znaleźć swe miejsce na ziemi. Ich drogi schodzą się. Nie łączy ich nic, ale to wspaniały początek przyjaźni. Jeden ma to, czego drugiemu brakuje.

Do filmu podchodziłam sceptycznie. Gatunek komedio- dramat oraz czas trwania niespecjalnie zachęcały do oglądania. Z uwagi na pozytywne komentarze znajomych i różne opinie w internecie, w wolnej chwili zajrzałam do tej historii. Już po pierwszych kilkunastu minutach, siedziałam z wielkim uśmiechem na twarzy.

Film Oliviera Nakache i Erica Taledano „Nietykalni” zgromadził w kinach 25 milionów widzów. Prawdziwa historia przeniesiona na srebrny ekran od 2011 roku porywa publiczność na całym świecie. To wszystko za sprawą obsady i oryginalnych dialogów. Dramatu jest mniej niż moglibyśmy się spodziewać po temacie.

Główni bohaterowie „wodzą” widza swoimi „kreacjami”. Sercem filmu niewątpliwie jest Omar Sy. Jego taneczne ruchy, tubalny głos, bogata mimika w połączeniu ze świetnymi tekstami, czynią graną przez niego postać niemalże kultową. Natomiast opanowany i melancholijny Philippe (którego gra François Cluzet), prowadzi wystawne życie, nie szczędzi pieniędzy na sztukę. Z pasją opowiada o tym, co przeżył i jak za tym tęskni. Bohaterowie poznają się wzajemnie, przy okazji ucząc się nowych rzeczy o sobie, a także o życiu z innej perspektywy. Każdy z nich pod wpływem drugiego przechodzi przemianę. Jest ona stopniowa i wiarygodna. Stają się lepszą wersją siebie.

Film przyciąga zwyczajną- niezwyczajną historią i niebanalnym humorem. Żart jest lekki i pozbawiony cynizmu. Fabuła nakłania do przemyśleń, na długo pozostaje w pamięci. W dzisiejszych czasach trudno jest stworzyć film, który porwie tak dużą rzeszę ludzi, wzruszy, a za razem rozśmieszy do łez.

Anna Paczuska