Płonące bólem zgiętych pleców pola zieleni. Dziesiątki prywatnych rodzinnych tragedii Polaków, którzy musieli z tych czy innych powodów wyjechać ze swej ojczyzny. Pozostawić za sobą dzieci, mężów, żony, by cierpieć w szklarniach i na polach obcych Panów. Harują dzień po dniu, tydzień po tygodniu, rok po roku, by oszukiwać się namiastką wolności.

fot. M. Bielawski

Ci, którzy mają szczęście, mieszkają jeszcze jako-tako, uwięzieni w przeludnionych domach po czterech w klitkach ciaśniejszych niż cele więzienne. Inni nieszczęśnicy wegetują w garażach, barakach, stalowych kontenerach urągających wszelakich standardom w katastrofalnych warunkach sanitarnych. Są i inni ci, którzy wynajmują sobie sami mieszkania, domy i pracując za najniższe wynagrodzenie, tyrają na same opłaty od piątku do piątku.

Agencje pracy największa grupa bezwzględnych, bezdusznych wyzyskiwaczy i złodziei żeruje na nas, by kraść połowę wynagrodzenia w zamian za brak jakiegokolwiek zainteresowania niewolnikiem, z którego czerpią profity. Przysyłają swoich pracowników, by „motywowały” do wypruwania sobie flaków z jeszcze większym zapałem. Kasa musi się zgadzać.

Tubylcy, którzy rzucają chujami na dzień dobry, a Oi Boli jest nazwą pączka od czasu do czasu jeszcze uśmiechają się i pytają czy jest ales good, jednak zdarza się to rzadko. Nie można mieć do nich pretensji, bo prawda jest taka, że sami, my emigranci zarobkowi, woły robocze rasy Panów nauczyliśmy ich wszystkich, by traktowali nas jak niewolników za najniższą krajową te marne trzysta euro zbawienia na tydzień.

To my Polacy nauczyliśmy Holendrów, Niemców, Angoli i wszystkich innych, że potrafimy zasuwać po kilka godzin bez odpoczynku na amfetaminie i ketonalu. To właśnie my wolimy zdechnąć niż odpuścić, wolimy z połamanymi kośćmi, zwichniętymi stawami, chorobami wszelakiego typu tyrać po dwanaście godzin dziennie. Nie przeszkadza nam niebezpieczeństwo, ból, podłe warunki życia, komuny po dwadzieścia osób w domku dwustu metrowym. Baraki bez wody i toalety. To my robole unijni wypierani coraz bardziej przez innych niewolników ze wschodu przyjeżdżamy na zachód do roboty na miesiąc dwa, a zostajemy na całe życie, bo lepiej i łatwiej dostać kredyt na zachodzie i do końca życia spłacać go u obcokrajowców. Zabijamy się, nie wiedząc nic o otaczającym nas świecie. Lepiej tak niż żyć w naszym pięknym kraju i robić to samo. Wegetować na skraju, latami nie zastanawiając się dlaczego na to wszystko pozwalamy.

Bo to nasza i tylko nasza wina, że w Polsce rozpleniło się odmóżdżone, nastawione roszczeniowo tałatajstwo grzmiące z mównic sejmowych. Chronione tysiącami podobnych, uzbrojonych we władzę, leczące swe kompleksy z dzieciństwa na innych. Odwracające uwagę od najważniejszego problemu licznymi aferami bez sensownymi pyskówkami i kabaretem. Panowie nasi, władcy przenajświętsi dwoją się i troją, by zlasować wam, nam mózgi, by wyprać was, nas z myślenia i byście nigdy nie zadawali „IM” najważniejszego pytania.

„Dlaczego pasożycie bez szkoły doprowadziłeś nasz kraj do ruiny, dlaczego muszę cierpieć w szklarniach zachodnich państw poniżenie i tęsknotę. Dlaczego nie widzę latami dzieci, a żona dawno ukochała innego? Dlaczego osobniku śliniący się w garniturze nie pamiętasz, że byleś też dobrym człowiekiem, dzieciakiem, który chciał zmienić świat, a teraz gdy masz tę szanse gonisz tylko za kasą nie zwracając uwagi na ludzi, których masz obowiązek się opiekować?”

Będą wam mydlić oczy do końca, aż zdechną trzymając kurczowo się tej iluzji władzy, tego konta w banku, tych profitów, bo po prostu nie umieją inaczej, a brak miłości i szacunku rekompensują sobie zerami na lokatach w rajach podatkowych.

Robią to, bo im na to pozwalacie, tak Wy cisi Bohaterowie, Terminatorzy na ketonalu i amfetaminie dzień po dniu wykończający się gdzieś na zapomnianych przez Boga i Czas polach piekących bólem, zieleni.

Rozumiem to wszystko, Strefa Schengen, byście mogli bez przeszkód szybciej przyjeżdżać na farmy do pracy. Przecież niewolnikowi nie trzeba robić problemów, ma dojechać, wypruć sobie flaki, a potem wracać czym prędzej, by się wyleczyć w swoim kraju. Po co granice? Niedługo nie będzie Polski tylko przenajświętsza Unia Europejska z jednym rządem, jedną armią i wami robolami. Polska wylęgarnia niewolników, którzy nigdy nie zapytają „dlaczego?”, bo kilkanaście setek eurośmieci co miesiąc spłynie na wasze konta. Byście po opłatach i zaleczeniu sumienia, nie padali z głodu.

Zapomnieliście, że szczęścia wam nikt nie da. Żadne pieniądze, ani inni ludzie. Jeżeli wy sami nie będziecie o siebie dbać, przestaniecie pozwalać na tę patologię, która was dotyka i w końcu przestaniecie czekać na cud. Dopiero wtedy, gdy zrozumiecie, że sami jesteście odpowiedzialni za wasz los i ruszycie się i miliony z was powiedzą „Dość”. Dopiero wtedy coś się zmieni, dopiero wówczas poczujecie to wspaniałe uczucie, które niosło waszych poprzedników na skrzydłach nadziei i wolności w latach osiemdziesiątych.

Bo prawda jest taka, że lepiej umrzeć z butelką benzyny w dłoni od kul korpożołnierzy niż żyć jak niewolnik martwiąc się jakiż to obiad w piątek zjadł nasz Przenajświętszy prezydent RP.