Niemcy od lat próbują umniejszać swoją wiodącą rolę przy stworzeniu jednego z największych dramatów ludzkości, jakim niewątpliwie była II wojna światowa. Robią to metodycznie od 1945 roku. Są bardzo skuteczni.

Kadr z filmu „Upadek”, reż. Oliver Hirschbiegel.

Ogromne środki finansowe, jakie Niemcy kierują do rozmaitych ośrodków propagandowych, spowodowały, że świat poznał „nazistów”, „faszystów”, „hitlerowców”, wreszcie „III Rzeszę” – fikcyjne byty, które w zamyśle specjalistów od propagandy miały odpowiadać za II wojnę światową. Nadrzędnym zadaniem było to, aby w żadnym wypadku w kontekście odpowiedzialności za wojnę nie padało określenie „Niemcy”. Więcej – to Niemcy miały stać się ofiarami działalności wspomnianych „zbrodniczych” podmiotów.

W tej sytuacji zaledwie dodatkiem, ale jakże dla nas Polaków bolesnym były propagandowe elementy wskazujące na rzekome „polskie obozy koncentracyjne” – tak bardzo przez lata promowane na świecie przez rozmaite media. W zamyśle to Polska w powszechnym odbiorze miała być odpowiedzialna za stworzenie i funkcjonowanie obozów śmierci. Za skonstruowany w ten sposób przekaz odpowiada zaledwie jedno zdanie: „Polskie obozy śmierci”. I właśnie tak działa propaganda – jedno dobrze skonstruowane zdanie może być skuteczniejsze niż tomy książek, tysiące reklam, czy dziesiątki filmów fabularnych. Niemiecki minister propagandy Goebbels wiedział o tym najlepiej. Okazuje się jednak, że także i dziś niesławny filozof ma swoich wiernych kontynuatorów.

Warto wspomnieć też o istotnej roli Żydów, którzy również od co najmniej 1945 roku starają się promować obraz Polski jako kraju pełnego antysemityzmu, ksenofobii i innych najgorszych cech. Wykorzystując wątki wojennych dramatów, w których Polacy przede wszystkim wykazywali się heroizmem – eksponowane są elementy rzekomego polskiego antysemityzmu, często w sposób całkowicie kłamliwy, brutalnie fałszujący historię.

Zapomina się, że w czasie wojny, która zawsze wyzwala w ludziach najgorsze instynkty – obecne były zjawiska antypolonizmu, szmalcownictwa, kolaboracji (także wśród Żydów i w żydowskich gettach (sic!)), a nawet antysemityzmu, tyle, że te ostatnie w stosunkowo niewielkiej liczbie.

W tym miejscu można przywołać całą listę filmów, książek i artykułów prasowych, które kreują obraz Polaka-antysemity, a w najlepszym razie Polaka-chciwego oszusta, który w czasie wojny wykorzystywał i okradał Żydów na wszelkie możliwe sposoby. Tu może zaledwie kilka nazwisk „wybitnych twórców”, którzy w tej dziedzinie osiągnęli szczególne sukcesy:

• Jan Tomasz Gross – autor takich „dzieł” jak „Złote żniwa. Rzecz o tym, co się działo na obrzeżach zagłady Żydów”, czy „Strach: Antysemityzm w Polsce tuż po wojnie. Historia moralnej zapaści”. Odznaczony przez Prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej (sic!).
• Agnieszka Holland – twórczyni antypolskiego filmu „W ciemności”, który dostał nominację do Oscara… Odznaczona przez Prezydenta Kwaśniewskiego Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi dla kultury polskiej, za osiągnięcia w pracy twórczej (sic!).
• Władysław Pasikowski – twórca wybitnie antypolskiego filmu „Pokłosie”. Odznaczony przez prezydenta Komorowskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi dla polskiej kultury, za osiągnięcia w pracy twórczej i działalności artystycznej (sic!).

To nie pomyłka! Twórcy tego pokroju byli przez państwo polskie, w dokładnie przez prezydentów Kwaśniewskiego i Komorowskiego odznaczani najwyższymi odznaczeniami państwowymi…

Polska jako kraj o niezwykle chwalebnej historii, wspaniałej postawie podczas II wojny światowej niestety jest dziś wciąż bezbronna wobec zorganizowanej zachodniej propagandy. I wielka szkoda, że do tej pory rząd polski nie stworzył podmiotu, który byłby w stanie skutecznie prowadzić wojnę propagandową z ośrodkami, które robią wszystko, aby historię fałszować, w dodatku na naszą niekorzyść.

Jednym z ważnych posunięć niemieckiej propagandy jest film pt. „Upadek”, który pokazuje ostatnie dni życia Hitlera. Jest to produkcja z 2004 roku, która na polskich ekranach pojawiła się kilka dni temu w jednej z komercyjnych telewizji. Film pod względem artystycznym jest bardzo dobry, wysokobudżetowy, ze świetną grą aktorską. Tyle, że trwający ponad 3 godziny obraz pokazuje Hitlera – jednego z największych zbrodniarzy w historii świata – jako sympatycznego, starszego pana, pełnego rozterek, ludzkich uczuć, empatycznego patriotę, który chciał jak najlepiej dla swojego kraju, ale zawiedli go współpracownicy…  

Kadr z filmu „Upadek”, reż. Oliver Hirschbiegel.

Moglibyśmy powiedzieć – to tylko filmowa wizja reżysera, scenarzysty, producentów. W końcu panuje swoboda twórczości artystycznej. Owszem, ale gdy przyjrzymy się, jakie kraje film wyprodukowały – wszystko staje się jasne i o przypadkowej wizji artystycznej już raczej mowy być nie może, bo film wyprodukowały: Niemcy, Włochy i Austria, czyli odpowiednio – kraj, którym Hitler rządził; kraj-sojusznik Hitlera i kraj-ojczyzna Hitlera. Brakuje jeszcze tylko Japonii, która także wspólnie z Niemcami tworzyły oś zła, nazywaną później również ze względów propagandowych „paktem trzech”, zamiast np. „paktem zbrodni”, albo „osią zbrodni”.