Miało być o seksie, polityce, wydarzeniach bieżących – jednym słowem o tym, co przyciągnęło by uwagę Czytelnika. Będzie jednak o czymś, moim zdaniem, większym, poważniejszym, pokazującym walkę ze starym i „zmarszczonym” systemem politycznym.

Niespełna kilka dni temu po raz kolejny udałem się na spotkanie do Zespołu Szkół Mechanicznych w Elblągu. Cel: służbowy – uzbierać jak najwięcej informacji na temat turnieju gier komputerowych, który odbędzie się już pod koniec stycznia 2014 roku. Sam fakt odwiedzenia mojej szkoły średniej napawa mnie dziwnym, pozytywnym uczuciem. Każda wizyta w popularnie nazywanym „te-emie” wiąże się z czymś pozytywnym. Jeżeli do tego dodam informację, że szedłem tam z myślą pozyskania informacji na temat projektu, który osobiście zapoczątkowałem – moja ciekawość rosła z każdą chwilą.

Turniej gier komputerowych teraz istniejący pod nazwą Gaming Arena został zainicjowany w 2009 roku. Do dziś w moim pokoju wisi naklejka „ZSM Organizator”. Zawsze, gdy na nią patrzę moją klatkę piersiową rozpiera nieposkromiona duma. Mieliśmy wtedy po naście lat, a jednak nie baliśmy się pójść do Prezydenta, rozmawiać ze sponsorami i koniec końców zorganizować jeden z najlepszych turniejów w naszym mieście.

Po dziś dzień aktywnie uczestniczę w organizacji tego typu imprez w Technikum przy ul. Komeńskiego. Staram się promować szkołę i przede wszystkim jej uczniów. Ania, z którą rozmawiałem ma 20 lat. Aktualnie studiuje, jest absolwentką TM-u. Nie zmienia to faktu, że cały rok wraz z 50-cio osobowym zespołem w pocie czoła pracuje na to, aby Gaming Arena wyglądał onieśmielająco. Aby był przygotowany w najdrobniejszych szczegółach. Aby rozsławił Elbląg jako miasto, w którym młodzi przejmują inicjatywę. Jakby nie było – o elbląskim turnieju gier komputerowych słyszała już cała Polska. Więc renoma zobowiązuje.

Przejdę do meritum – co ma inicjatywa młodych do polityki? A no dużo. Jednym z problemów organizatorów jest zapewnienie noclegu dla graczy spoza miasta. Obok szkoły, miejsca rozgrywek, jest bursa. Czyli, teoretycznie, problem jest dość prosty do rozwiązania. Haczyk jest w dokumentach ukazujących właściciela – jest nim Urząd Miasta Elbląg, a co za tym idzie Prezydent. Czy naprawdę mam pokazać, ile listów zostało skierowanych przez młodych ludzi do Urzędu Miasta? Do pani Rzecznik Prezydenta? Czy fakt, że nie mają oni po 30-40 lat od razu dyskwalifikuje ich na starcie? Uważam, że na te pytania nie trzeba odpowiadać.

Elbląg jako miasto wydaje przeszło 60 tysięcy złotych na wątpliwą promocję w znanym i lubianym serialu telewizyjnym. Marka Elbląga pojawia się tam na około 60 sekund. Rachunek matematyczny jest bardzo prosty – 1 sekunda = 1 tysiąc. A teraz wyobraźmy sobie co mogliby zrobić Ci młodzi ludzie, gdyby na ich turniej przeznaczono 60 tysięcy złotych? Uważam, że na pewno o wiele lepiej wypromowaliby Elbląg w całej Polsce. Być może włodarze miasta jeszcze nie zauważyli, że z Elbląga młodzi uciekają. Gromadami. Stadami, można wręcz brutalnie rzec. Czas na to, aby coś z tym zrobić.

I tak jest w tym naszym mieście ze wszystkim. Parę dni temu również w celach służbowych udałem się na spotkanie dotyczące nowej strony internowej, na której każdy chętny mieszkaniec będzie mógł dodać temat, który go dręczy, denerwuje. Następnie Urząd Miasta będzie analizował te wnioski i podejmował stosowne kroki, aby poprawić komfort życia w danym miejscu. Konsultacje były otwarte dla wszystkich, jednak w rozmowie udzielali się wyłącznie ludzie, którzy kilkadziesiąt lat życia mają już za sobą. Gdy odzywałem się ja, lub inne młode osoby – nikt ich nie słuchał. Pytam – dlaczego? Czy nasze zdanie jest mało ważne? Lub czy nasze propozycje powinny być ripostowane stwierdzeniami „ta dyskusja ma wyłącznie akademicki tor”?

Odpowiadam: nie! Młodzi ludzie to przyszłość. Młodzi, wykształceni, pełni zapału i wigoru do tego, aby coś wreszcie w tym mieście ruszyć. Postawmy na młodych, oddajmy im przysłowiową „pałeczkę”. A jeżeli już tak bardzo, politycy, boicie się młodych, to przynajmniej nie utrudniajcie nam tego, co REALNIE chcemy zrobić dla naszego miasta.

B.R