Po 44 latach niewoli wynikającej z wpływów na nasz kraj Związku Radzieckiego, w 1989 roku odzyskaliśmy wolność. I błyskawicznie zaczęliśmy szukać dla siebie wzoru do naśladowania. Naturalnym kierunkiem był zachód, dokładniej Stany Zjednoczone. Ale czy USA to kraj, w który faktycznie powinniśmy być bezrefleksyjnie zapatrzeni przyjmując wszystko to, co zaproponuje?

Odpowiedź brzmi – zdecydowanie nie! Jeśli ktoś ma wątpliwości – niech przyjrzy się jak wygląda tzw. amerykańska demokracja zarówno w samych Stanach Zjednoczonych, jak i w miejscach, w których Amerykanie (przynajmniej oficjalnie) demokrację wprowadzać chcieli. Przykładów jest dość – Wietnam, Afganistan, Irak, Libia, Egipt… Efekty zawsze były tragiczne. Z reguły skutkowały długoletnimi wojnami i tysiącami ofiar…

Jaki poziom osiągnęła ostatnia amerykańska kampania prezydencka – wszyscy widzieliśmy i słyszeliśmy. Inwektywy, jakimi obrzucali się oboje kandydaci, skrajnie nieuczciwe zagrywki, do których posuwały się oba sztaby wyborcze (sztab Clinton zdecydowanie pod tym względem się wyróżniał) – kompromitują amerykańską demokrację.

A amerykańska demokracja w samych Stanach Zjednoczonych? Dobrym przykładem obrazującym tamtejszą sytuację było to, co stało się po śmierci jednego z sędziów Sądu Najwyższego, Antonina Scalii. Komentatorzy twierdzili wówczas: „śmierć sędziego Scalii może spowodować zmianę rozkładu sił w Sądzie Najwyższym, w którym konserwatyści mieli dotychczas przewagę nad liberałami”.

Cóż to oznacza? Okazuje się, że „niezależny” amerykański sąd nie jest wolny od wpływów politycznych! To jest demokracja i podział władzy? Okazuje się, że wyroki w amerykańskich sądach wydawane są przede wszystkim w kontekście politycznym.

Żeby pozostać jeszcze w temacie amerykańskiego „demokratycznego” i „niezależnego” sądownictwa – w sądzie w Canton w stanie Ohio pewien człowiek został skazany na 34-lata pozbawienia wolności za… zabicie policyjnego psa podczas włamania. Sąd uzasadniał, że zabicie psa jest równoważne z zabiciem policjanta…

Ten wyrok w zasadzie powinien zakończyć rozważania na temat Stanów Zjednoczonych jako wzorca demokracji.

Cóż… Może warto w końcu przestać z zapartym tchem i nieograniczonym zachwytem (co wciąż czynią niektórzy mało rozgarnięci telewizyjni komentatorzy) przyjmować za wzór wszystko to, co dzieje się w USA?