Kilka dni temu pani Minister Edukacji ogłosiła publicznie wyniki tegorocznych matur. Ogłosiła je jako triumf kierowanego przez nią ministerstwa i równocześnie wielki sukces samych maturzystów, do których zakrzyknęła – „daliście radę”.

Gdy poznałem wskaźniki liczbowe, zacząłem zastanawiać się, co dla pani minister jest sukcesem. Czy to, że co czwarty maturzysta „oblał” egzamin? Czy może to, że dla zdania egzaminu maturalnego zdający musieli wykazać, że przyswoili sobie „aż” trzydzieści procent wiedzy, którą „maturzysta doskonały” powinien się wykazywać?

Pozwolę sobie zwrócić uwagę, że wg informacji, które do mnie dotarły, w Centralnej Komisji Egzaminacyjnej istnieje specjalny zespół ludzi, których zadaniem jest takie kształtowanie pytań maturalnych, by odpowiadały one poziomowi zdających. Że w mojej ocenie jest to najskuteczniejsza droga do systematycznego obniżania poziomu i nauczania, i wymagań maturalnych – podkreślać chyba nie muszę.

Skutki realizowania takiej polityki Ministerstwa Edukacji widoczne są aż nadto. Wystarczy porozmawiać z wykładowcami poważnych wyższych uczelni. (Myślę, że określenia „poważna wyższa uczelnia” tłumaczyć nie muszę). Wg ich zgodnych opinii poziom edukacji z roku na rok jest coraz gorszy. I tendencja ta daje się ponoć zauważyć już od początku reformowania systemu nauczania, który rozpoczął minister Handke.

Czasem zastanawiam się, czy jest to jakieś ukryte, świadome działanie, czy tylko niekompetencja i brak wyobraźni ludzi odpowiadających za naszą edukację? Jakkolwiek by nie było uważam, że sytuacja jest w najwyższym stopniu alarmująca. Już jakiś czas temu z tych łamów apelowałem do młodzieży, i teraz ten apel powtórzę; jeśli chcecie być dobrze wykształceni, jeśli chcecie być naprawdę konkurencyjni na rynkach pracy (światowych), weźcie sprawy w swoje ręce. Zakładajcie kółka samokształceniowe. Czytajcie. Dyskutujcie, wyciągajcie wnioski. Poproście o współpracę swoich nauczycieli, wśród których wielu to naprawdę doskonali pedagodzy, ludzie z pasją. To Wy, ich uczniowie, znacie ich i wiecie, że na nich możecie polegać. Oni nie odmówią Wam współpracy. Oni przekażą Wam wiedzę – nawet poza oficjalnym systemem nauczania.

Miałem okazję porozmawiać z kilkoma tegorocznymi maturzystami. Ich zdaniem wyniki egzaminów maturalnych zupełnie nie odzwierciedlają rzeczywistych umiejętności (wiedzy) zdających. O tych mogliby najlepiej wypowiedzieć się nauczyciele szkół ponadgimnazjalnych. Jak mi powiedzieli, wiele jest sytuacji, gdy najniżej oceniani w szkołach uzyskiwali najlepsze wyniki na egzaminach maturalnych. Czy jest to tylko przypadek?

Nie wiem. Możliwości jest kilka. Może np. stosunkowo dobrzy uczniowie spotykali się z jakąś formą „dyskryminacji” przez nauczycieli? Jest to możliwe, ale mogą to być przypadki incydentalne, pojedyncze. Może więc wymagania szkolne są zdecydowanie inne niż te, które przed zdającymi stawia egzamin dojrzałości? Jest to bardzo prawdopodobne. A może spostrzeżenia moich rozmówców nie znajdują potwierdzenia w rzeczywistości?

Uzbrojeni w naszą wiedzę zwróciliśmy się do Ministerstwa Edukacji z pytaniem, czy wyniki matur uzyskane przez poszczególnych maturzystów wykazują związek ze średnimi ocen, jakie ci sami uczniowie uzyskali na świadectwach ukończenia szkoły.

Okazuje się jednak, że Ministerstwo Edukacji, wyposażone w potężne i kosztowne instrumentarium, jakim jest np. Instytut Badań Edukacyjnych (roczny budżet) nie posiada danych o ocenach, jakie zdający egzamin maturalny mieli na świadectwach. Jak informuje Justyna Sadlak z MEN, takie informacje mają jedynie dyrektorzy poszczególnych szkół.

Wniosek jest taki, że MEN nie porównuje stanu wiedzy wynikającej z wyników egzaminów maturalnych ze stanem wiedzy ocenianej przez szkolnych nauczycieli. Dla ministerstwa liczy się jedynie ostateczny wynik maturalny.