Strach, strach, blady strach – dosięgnął rządzące elity, zajrzał w oczy przedstawicielom zbliżonym do kręgów koalicji niepodzielnie rządzącej krajem już od kilku lat. Cóż stało się przyczyną tego niezwykłego strachu?

Czyżby zaborcza polityka Rosji, na czele której niezmiennie stoi Władimir Władimirowicz Putin ze swoją ekipą? Albo może gigantyczny dług Rzeczpospolitej? Nie! Powodem zwierzęcego strachu wymienionej grupy jest jeden człowiek, wprawdzie bardzo popularny, ale raczej nie polityk, a rockman. Tak. Paweł Kukiz ze swoimi postulatami JOW-ów pociągnął za sobą Naród i zapowiedział w kraju zmiany, jakie porównać można jedynie z tymi, które wywołał pamiętny Sierpień.

Dwudziestoprocentowy wynik w wyborach prezydenckich, w których Kukiz korzystał jedynie ze swoich własnych pieniędzy i darowizn swoich sympatyków, nie miał państwowych dotacji na opłacanie sztabów, doradców, pomocników i ochroniarzy – zaskoczył „żelazną”, a właściwie „styropianową” ekipę.

Pod wpływem strachu, że władza wymyka się z rąk, urzędujący prezydent skierował do Sejmu projekt ustawy zmieniającej Konstytucję Rzeczpospolitej, zarządził referendum narodowe, zapowiedział korzystne zmiany w omawianym od dłuższego czasu projekcie zmian w ordynacji podatkowej. I wszystko to w zaledwie trzy dni! Czym się takie działania mogą skończyć, nawet nie chcę myśleć.

Pan Prezydent istotnie okazuje się „niezwykle przewidywalny, gwarantuje stabilność, spokój i rozwagę”. Przed drugą turą wyborów, pod wpływem tego samego strachu zaczyna nawet rozmawiać z ludźmi.

Mam wrażenie, że są to wprawdzie ludzie dość dokładnie wyselekcjonowani. Jednak na ulicy, mimo kordonów ochroniarzy i całych kompanii sztabowców zawsze ktoś się przemknie i powie panu Prezydentowi parę słów prawdy. Przypuszczam, że to właśnie strach nie pozwolił panu Prezydentowi na spotkanie z protestującymi pielęgniarkami.

Strach, jaki ogarnął rządzących, widać także w działaniach urzędujących ministrów. Nagle, zupełnie niespodziewanie okazało się, że techniczny Minister Finansów, pan Mateusz Szczurek, jest jednym z najgorętszych zwolenników zapisu w prawie podatkowym mówiącego o tym, że wątpliwości interpretacyjne przepisów podatkowych rozstrzyga się na korzyść podatnika. To wręcz rewolucyjna zmiana stanowiska.

Dla mnie osobiście jednak najbardziej zaskakująca i świadcząca o niezwykłym strachu była wypowiedź pana doktora habilitowanego Tomasza Nałęcza. Na stwierdzenie któregoś z rozmówców, że Prezydent już nie może zdążyć zmienić Konstytucji odpowiedział, że – cytuję z pamięci – „wprawdzie Konstytucji zmienić nie zdąży, ale może tak rozpędzić ten pociąg, że albo zdążycie do niego wsiąść, albo go będziecie mogli wykoleić”.

Napiszę wprost. Jeśli pan Nałęcz miał na myśli „pociąg” mojej Ojczyzny, to jego zapowiedź jest straszna. Ale Narodu nawet takimi wypowiedziami zastraszyć się nie da. Dla Narodu żadnych znacząco gorszych rzeczy obecna władza już nie jest w stanie zrobić. Zrujnowany budżet, zrujnowana gospodarka, liczona w milionach emigracja i ustawy, których działanie ma rozpocząć się dopiero po zmianie ekipy rządzącej. Wypowiedź pana Nałęcza oznacza mniej więcej: „po nas choćby potop”.

Tak też chyba należy traktować dzisiejsze zdanie pana ministra finansów, że od 2017 roku na pewno zmniejszony zostanie podatek VAT (ten sam, który obecna ekipa podniosła na „krótki czas” i utrzymuje do tej pory).

To jest stosowana także wcześniej w Polsce metoda sprawowania władzy. Władzy, której groźba utraty wywołała u rządzących niezwykły strach. Powiem krótko: w żadnej sytuacji to uczucie nie jest dobrym doradcą. Czego obecne sfery rządzące w Polsce są najlepszym dowodem.