Ożywił się także Pan Prezydent, który w towarzystwie naszego Ministra Spraw Zagranicznych wyskoczył sobie na wycieczkę do gościnnego Kijowa. Naturalnie grały trąby i fanfary, prezentowali broń kontynuatorzy tradycji UPA, wygłoszono prawdziwy potok frazesów i pustosłowia i… taki był (dla strony polskiej naturalnie!) efekt owej historycznej wizyty.

Gospodarze oprócz deklaracji naszej (bezwarunkowej) dozgonnej przyjaźni i wspierania ich wysiłków (głownie w szkodzeniu Rosji), dostali „pod choinkę” przyznaną im przez nasz Rząd linie kredytową na skromną kwotę 4,5 mld złotych. Tak sobie myślę, że Polacy (wszystkich sortów) mogliby być zainteresowani informacją NA CO przeznaczono owe R11; wyjęte im z kieszeni – pieniądze?

Natychmiast po powrocie „na Ojczyzny łono” Pan Minister kontynuował ofensywę dyplomatyczną oświadczając, że dzisiaj klucz do poprawy stosunków polsko – rosyjskich leży w Moskwie i że Rosjanie „nie dostrzegają naszych gestów”. Nie wiem, które gesty miał na myśli Pan Minister, ale jeżeli te, o których codziennie donoszą wszelkie możliwe (nasze!) media, to „ niedostrzeganie ich” przez Rosjan wyłącznie dobrze o nich świadczy.

Ani poprzednia, ani – jak się okazało – obecna ekipa rządząca nie ma innego pomysłu na politykę wschodnią jak bezmyślne i bezrefleksyjne wykonywanie płynących z Waszyngtonu poleceń tak obrazowo swego czasu określonych przez znanego miłośnika ośmiorniczek i dobrego wina spożywanego za publiczne pieniądze.

Rozumiem, że Pan Minister nie jest człowiekiem nadmiernie spostrzegawczym, ale być może warto zauważyć sygnały płynące ostatnio z Niemiec czy Włoch, czy też dostrzec stanowisko Komisji Europejskiej w sprawie drugiej nitki Nord Stream i jeżeli nie wyciągnąć z nich wniosków to choćby zacząć się nad nimi zastanawiać. Może nadchodzące święta stworzą Panu Ministrowi okazję do chwili refleksji ? Serdecznie Mu (i nam wszystkim) tego życzę.